Biegunka i wymioty u dzieci i niemowląt
Udostępnij na:
Najczęstszą przyczyną wymiotów u dzieci i niemowląt jest infekcja wirusowa. Objawy są nieprzyjemne dla dziecka, ale zwykle samoistnie ustępują po kilku dniach. Ostrą biegunkę rozpoznajemy natomiast, gdy dziecko oddaje znacznie większą niż zwykle liczbę stolców dziennie, zazwyczaj więcej niż 3 w ciągu 24 godzin, a charakter stolców zmienia się na wodniste, półpłynne, czasem z zawartością śluzu.
Wymioty u dzieci i niemowląt
Najczęstszą przyczyną wymiotów u dzieci i niemowląt jest infekcja wirusowa. Objawy są nieprzyjemne dla dziecka, ale zwykle samoistnie ustępują po kilku dniach. Infekcja może zacząć się od kilkukrotnych wymiotów, do których dołącza biegunka, ból brzucha, czasem także stan podgorączkowy lub gorączka. Wymioty towarzyszące biegunce utrzymują się zazwyczaj 1-2 dni, biegunka ustępuje w ciągu 5-7 dni. Jeżeli wymioty są uporczywe, mogą spowodować poważne odwodnienie dziecka, lub być objawem innej choroby.
Postępowanie w przypadku wymiotów:
- aby zapobiegać odwodnieniu konieczne jest częste pojenie dziecka, nawet co 1-2 minuty, małymi porcjami po 1-2 łyżeczki. Płyny powinny by chłodne - ciepłe płyny wzmagają odruch wymiotny;
- zwracaj uwagę na zachowanie dziecka. Jeśli przyczyną jest infekcja jelitowa Twoje dziecko powinno czuć się na tyle dobrze, aby bawić się i zachowywać tak jak zwykle. Zaufaj swojemu instynktowi i skonsultuj się z pediatrą, jeżeli coś Cię zaniepokoi.
Kiedy należy skonsultować się z pediatrą:
- wymioty są uporczywe,
- brak poprawy w ciągu 2-3 dni,
- pojawiają się cechy odwodnienia: suchy język, wybitnie wzmożone pragnienie, płacz bez łez, chrypa aż do bezgłosu, rzadkie i skąpe oddawanie moczu lub niezmoczenie pieluszki przez 3 lub więcej godzin, zapadnięte ciemiączko,
- towarzysząca gorączka powyżej 38°C u niemowląt do 3. miesiąca życia lub powyżej 39°C u starszych dzieci,
- pojawienie się u dziecka apatii, senności lub nadmiernego rozdrażnienia,
- całkowita niechęć do jedzenia i picia,
- nasilone bóle brzucha lub odbytu,
- dziecko choruje na cukrzycę, astmę, niewydolność nerek lub inną chorobę przewlekłą lub wrodzoną.
Biegunka u dzieci i niemowląt
Ostrą biegunkę rozpoznajemy, gdy dziecko oddaje znacznie większą niż zwykle liczbę stolców dziennie, zazwyczaj więcej niż 3 w ciągu 24 godzin, a charakter stolców zmienia się na wodniste, półpłynne, czasem z zawartością śluzu lub krwi. Biegunka najczęściej ma związek z infekcją wirusową, rzadziej z zatruciem pokarmowym. Kluczowe jest zapobieganie odwodnieniu poprzez dopajanie dziecka.
Postępowanie w przypadku biegunki:
- w przypadku niemowląt karmionych piersią, niezależnie od sposobu nawadniania, przez cały okres trwania biegunki powinno się kontynuować karmienie naturalne
- u niemowlęcia karmionego sztucznie mlekiem modyfikowanym można kontynuować jego podawanie co ok. 3 godziny – należy dziecko poić często, małymi porcjami
- dziecko poniżej 2 roku życia powinno po oddaniu każdego wolnego stolca otrzymać dodatkowo 50-100 ml płynów (jedną czwartą-pół szklanki).
- dziecko w wieku 2-10 lat 100-200 ml płynów (pół do jednej szklanki),
- probiotyk o udokumentowanym działaniu (np. Lactobacillus GG, Saccharomyces boulardii) lub smektyn 1 lub 2 razy dziennie w zależności od preparatu oraz doustne płyny nawadniające, które stosujemy zgodnie z instrukcją nawadniania na opakowaniu - zapytaj o płyny i probiotyk farmaceutę w aptece,
- przy temperaturze ciała powyżej 38,0°C paracetamol w dawce 15 mg/kg masy ciała na dawkę cztery razy w ciągu doby, przez 3 dni,
- dieta lekkostrawna, podobna do dotychczasowej, ale bez świeżych soków, coca - coli i słodyczy, ponieważ ze względu na zawartość cukrów mogą nasilać biegunkę
- powyższe postępowanie należy utrzymywać do 5-7 dni.
Nie zaleca się samodzielnego stosowania u dzieci takich preparatów, jak: leki adsorbujące toksyny bakteryjne (np. węgiel aktywowany) lub leki hamujące motorykę przewodu pokarmowego (np. loperamid), ze względu na ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych.
Kiedy należy skonsultować się z pediatrą:
- biegunka występuje u noworodka, lub u niemowlęcia poniżej 2 miesiąca życia występuje więcej niż 8 stolców na dobę,
- liczne wolne, tryskające stolce, uporczywe wymioty,
- brak poprawy w ciągu 2-3 dni,
- cechy odwodnienia: suchy język, wybitnie wzmożone pragnienie, płacz bez łez, chrypa aż do bezgłosu, rzadkie i skąpe oddawanie moczu lub niezmoczenie pieluszki przez 3 lub więcej godzin, zapadnięte ciemiączko,
- towarzysząca gorączka powyżej 38 stopni u niemowląt do 3. miesiąca życia lub powyżej 39 stopni u starszych dzieci,
- pojawienie się u dziecka apatii, senności lub nadmiernego rozdrażnienia,
- całkowita niechęć do jedzenia i picia,
- stolce z krwią lub o smolistym (czarnym) zabarwieniu,
- nasilone bóle brzucha lub odbytu,
- dziecko choruje na cukrzycę, astmę, niewydolność nerek lub inną chorobę przewlekłą lub wrodzoną.
Udostępnij na:
Zobacz także
Objawy refluksu u dzieci i niemowląt. Postępowanie, leczenie
Refluks żołądkowo-przełykowy to dość częsty problem wśród niemowląt i dzieci w różnym wieku. Objawia się on cofaniem kwaśnej treści żołądkowej do przełyku, co może wywoływać duży dyskomfort. U najmłodszych jest to często zjawisko fizjologiczne, związane z niedojrzałością układu pokarmowego w pierwszych miesiącach życia. U starszych dzieci występowanie refluksu wymaga odpowiedniej diagnostyki, rozpoznania i leczenia. Sprawdź, jakie dolegliwości wskazują na refluks u dziecka i w jaki sposób mu pomóc.
Krzywica. Przyczyny i leczenie
Krzywica to choroba metaboliczna związana z zaburzeniami procesu mineralizacji kości. Niepodjęcie jej leczenia lub terapia prowadzona w nieprawidłowy sposób wiąże się z poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Poznaj objawy krzywicy i sprawdź, co może doprowadzić do tej choroby.
Czym jest zespół Edwardsa? Jaki ma wpływ na dziecko?
Trisomia 18 chromosomu jest drugim pod względem częstości (po zespole Downa) zespołem wad genetycznych uwarunkowanym obecnością dodatkowego chromosomu. Sprawdź, jakie objawy towarzyszą zespołowi Edwardsa i na podstawie jakich badań lekarz stawia rozpoznanie.
