Chirurgiczne leczenie otyłości – jakie są metody operacji?
Udostępnij na:
Chirurgiczne leczenie otyłości to rozwiązanie skierowane do osób, którym dieta, aktywność fizyczna i farmakoterapia nie zapewniają należytej utraty masy ciała. Dowiedz się, jakie są metody operacyjnej walki z otyłością i kto może skorzystać z takich zabiegów.
Spis treści
Nadmierna masa ciała zaliczana jest do głównych czynników odpowiedzialnych za rozwój chorób cywilizacyjnych takich jak cukrzyca, miażdżyca, zawał serca oraz nowotwory. Utrzymanie prawidłowej masy ciała jest istotne nie tylko z uwagi na komfort funkcjonowania i posiadanie zgrabnej sylwetki, ale także ze względu na ryzyko możliwych problemów zdrowotnych. Leczenie chirurgiczne otyłości okazuje się niekiedy jedyną drogą powrotu do zdrowia.
Na czym polega chirurgiczne leczenie otyłości?
Chirurgiczne leczenie otyłości to inaczej chirurgia bariatryczna. To ostateczna forma walki z patologicznie nadmierną masą ciała. Do częściej stosowanych chirurgicznych metod leczenia otyłości należą:
- wkładanie balonu wewnątrzżołądkowego,
- zakładanie regulowanej opaski na żołądek,
- mankietowa resekcja żołądka.
W większości przypadków leczenie chirurgiczne otyłości przeprowadzane jest techniką laparoskopową, w której nie ma konieczności otwierania powłok brzusznych, co wiąże się z szybszym powrotem do zdrowia po zabiegu.
Operacyjne leczenie otyłości – dla kogo jest wskazane?
Wskazania do operacji bariatrycznej opierają się na wartości wskaźnika BMI (z ang. Body Mass Index) obliczanego na podstawie masy ciała i wzrostu pacjenta. Operacyjne leczenie otyłości skierowane jest zwłaszcza do osób zmagających się z:
- tzw. otyłością olbrzymią, o której mówi się, kiedy wartość wskaźnika BMI wynosi więcej niż 40 kg/m²,
- otyłością II stopnia z BMI wynoszącym ponad 35 kg/m2 i współistniejącymi schorzeniami, jak np.: cukrzyca typu 2, nadciśnienie tętnicze, zespół bezdechu sennego, niealkoholowe stłuszczenie wątroby, bezpłodność żeńska,
- BMI 30–35 kg/m2 – w tym wypadku wskazania do leczenia chirurgicznego określa się indywidualnie w zależności od rodzaju chorób współistniejących.
Operacyjne leczenie otyłości może się okazać jedynym skutecznym sposobem na osiągnięcie długotrwałej redukcji masy ciała. Leczenie metodami zachowawczymi, do których zalicza się zmianę nawyków żywieniowych, zwiększenie aktywności fizycznej, farmakoterapię u pacjentów z bardzo dużą otyłością jest niewystarczające z reguły dla osiągnięcia znaczącej poprawy stanu zdrowia tych chorych.
Jakie są przeciwwskazania do operacyjnego leczenia otyłości?
Nie każdy chory na otyłość może skorzystać z zabiegu operacyjnego. Wśród przeciwwskazań do leczenia chirurgicznego wymienia się m.in.:
- osoby poniżej 18 i powyżej 65 roku życia (operację można rozważyć w indywidualnych przypadkach),
- niepodejmowanie wcześniej leczenia zachowawczego
- prawdopodobny brak współpracy w opiece pooperacyjnej, która trwa wiele lat,
- niestabilne zaburzenia psychiczne, np. osobowościowe, ciężka depresja, uzależnienie m.in. od alkoholu, leków,
- choroby, które zagrażają życiu w krótkim okresie – istotne obciążenia ze strony układu krążenia i oddechowego, choroby zapalne przewodu pokarmowego, choroby nowotworowe,
- zły stan zdrowia ogólnego.
Do jakiego lekarza należy się zgłosić?
Operacyjne leczenie otyłości znajduje się w kompetencjach lekarza bariatry zajmującego się chirurgią bariatryczną. Jednocześnie konieczne są konsultacje u dietetyka, a niekiedy również u psychologa.
Zanim podjęte zostanie leczenie operacyjne otyłości…
Ważnym etapem leczenia operacyjnego otyłości jest przygotowanie do zabiegu. Kluczowymi elementami są zmiana sposobu odżywiania i ćwiczenia, które pomogą w spalaniu tłuszczu. Nie każdy pacjent od razu może zostać poddany zabiegowi z uwagi na ryzyko towarzyszące u osób skrajnie otyłych. Dieta określana jest na podstawie stanu zdrowia chorego. Jest indywidualnie określana w zależności od jego potrzeb. Pomocne w tym są badania laboratoryjne z krwi, określenie tempa przemiany materii i ocena składu ciała metodą bioimpedancji elektrycznej (wykorzystującą pomiar oporu elektrycznego tkanek organizmu). Dodatkowo umiejętność stosowania się do zaleceń w kwestii diety i ruchu przed zabiegiem może przełożyć się na ich większą realizację po operacji, co w bezpośredni sposób wpływa na uzyskanie i utrzymanie efektów. Niezbędna jest do tego edukacja z zakresu przed- i pooperacyjnych zmian w stylu życia, udzielanie pacjentowi wsparcia informacyjnego (poznawczego) i emocjonalnego.
Wkładanie balonu wewnątrzżołądkowego
Zakładanie balonu wewnątrzżołądkowego to metoda, która polega na wprowadzeniu do żołądka balonu, który napełnia się roztworem soli fizjologicznej. Balon wywiera ucisk na ściany żołądka i w ten sposób sprawia, że czuje się szybciej sytość. Jest to jednak etap pośredni – po spadku należytej masy ciała balon zostaje usunięty i przeprowadza się zabieg zasadniczy, który wcześniej nie był możliwy.
Zakładanie regulowanej opaski na żołądek
Założenie regulowanej opaski na żołądek (z ang. adjustable gastric band, AGB) polega na podzieleniu go na dwie części i wytworzeniu zbiornika mającego pojemność 20–30 ml, dzięki czemu szybko odczuwa się sytość. Adekwatnie do postępu spadku masy ciała jego wielkość jest regulowana. Do tego służy port (specjalny dostęp) pod skórą. Konieczne jest przestrzeganie specjalnej półpłynnej diety.
Mankietowa resekcja żołądka
Tzw. rękawowa resekcja żołądka (z ang. sleeve gastrectomy, SG) polega na usunięciu około 4/5 żołądka od strony krzywizny większej (wypukłej lewej strony żołądka). Podczas zabiegu kształtowany jest mankiet – kanał ciągnący się wzdłuż krzywizny mniejszej (znajdującej się po prawej stronie żołądka). W ten sposób zmniejsza się objętość żołądka – może on pomieścić 100–150 ml pokarmu, a także ogranicza się produkcję greliny, czyli tzw. hormonu głodu regulującego apetyt.
Profilaktyka otyłości
Aby nie dopuścić do konieczności stosowania leczenia chirurgicznego otyłości, bardzo ważne jest stosowanie się do zaleceń zdrowego stylu życia, w tym przede wszystkim odnoszących się do aktywności fizycznej i sposobu odżywiania. Osoby o nadmiernej masie ciała powinny, jeśli istnieje taka możliwość, skorzystać z pomocy dietetyka, trenera personalnego czy psychologa.
Udostępnij na:
Zobacz także
Zespół Ehlersa-Danlosa – jak go rozpoznać, diagnozować i leczyć?
Zespół Ehlersa-Danlosa (EDS) to złożona grupa dziedzicznych zaburzeń tkanki łącznej, które wynikają z defektów w strukturze i funkcjonowaniu kolagenu. Ta rzadka choroba – po raz pierwszy opisana w XIX wieku – charakteryzuje się szerokim spektrum objawów, od nadmiernej elastyczności skóry po komplikacje naczyniowe zagrażające życiu. Sprawdź, jak ją rozpoznać, diagnozować i leczyć!
Jakie są przyczyny suchości w nosie? Jak jej przeciwdziałać?
Niezależnie od pory roku uczucie suchości w nosie to uciążliwy problem, który nie tylko powoduje dyskomfort, lecz także może prowadzić do poważniejszych komplikacji zdrowotnych. Choć zazwyczaj sucha śluzówka nosa nie jest powodem do niepokoju, w niektórych przypadkach może być oznaką poważniejszej choroby. Sprawdź, jakie są potencjalne przyczyny „suchego nosa” i dowiedz się, jak przeciwdziałać temu kłopotliwemu symptomowi.
Co oznaczają przebarwienia na paznokciach?
Zadbane paznokcie to nie tylko kwestia estetyki, ale przede wszystkim cenna informacja o stanie zdrowia. Jednak wraz z wiekiem – a także pod wpływem różnorodnych czynników – ich wygląd może ulec niekorzystnym zmianom. Jednym z najczęstszych problemów są przebarwienia płytki paznokciowej. Sprawdź, o czym może świadczyć ten objaw i kiedy należy udać się do specjalisty.
