Badanie elektrokardiograficzne, czyli EKG, umożliwia zapis elektrycznej aktywności serca i służy do oceny pracy serca i diagnostyki chorób tego narządu. Badanie wykonują regularnie osoby z rozpoznanymi chorobami serca, np. arytmią lub pacjenci po zawale. Osoby zdrowe powinny wykonywać to badanie w przypadku niepokojących objawów ze strony serca, takich jak nierówne bicie (kołatanie) serca lub bóle w klatce piersiowej związane z wysiłkiem, a także profilaktycznie w przypadku podwyższonego ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Ryzyko to jest większe m.in. u palaczy, osób z podwyższonym ciśnieniem tętniczym, podwyższonym cholesterolem we krwi i otyłością brzuszną. EKG wykonują także sportowcy i osoby zdrowe w celu monitoringu pracy serca. Badanie może być prowadzone na 2 sposoby: spoczynkowo i w czasie aktywności ruchowej (tzw. próba wysiłkowa). Każdą metodę charakteryzuje nieco inny przebieg.
EKG spoczynkowe wykonywane jest w pozycji leżącej tyłem w bezruchu. W toku badania do kończyn i klatki piersiowej mocowane są elektrody, tworzące tzw. odprowadzenia, które rejestrują impulsy elektryczne przechodzące przez serce w czasie jego fazy skurczu i rozkurczu. Wyniki zapisuje się w formie graficznej, a badanie trwa kilka minut. EKG wysiłkowe z kolei odbywa się podczas aktywności fizycznej. Pozwala ono zaobserwować zaburzenia w pracy serca, które nie zawsze są widoczne w badaniu spoczynkowym. Po umieszczeniu elektrod na ciele pacjent wykonuje wysiłek, najczęściej maszerując na bieżni lub jadąc rowerem stacjonarnym. Podczas badania obecny jest lekarz, może ono trwać kilkanaście minut.