Neurolog

Konsultacja neurologiczna – kiedy udać się do specjalisty?

Choroby neurologiczne są jednymi z częściej występujących w Polsce i na świecie. Szacuje się, że na przełomie całego życia co trzecia osoba doświadczy objawów związanych ze schorzeniami neurologicznymi. Dotyczy to w równym stopniu kobiet i mężczyzn. Większość chorób występuje jednak w podeszłym wieku (np. choroba Alzheimera lub Parkinsona). Czasami rozwijają się latami i trudno zauważyć ich objawy. Zaniepokoić powinny Cię takie symptomy, jak:

• zawroty głowy,
• dezorientacja,
• zaburzenia myślenia,
• zaburzenia pamięci,
• zaburzenia snu,
• omdlenia,
• światłowstręt,
• zaburzenia równowagi,
• zaburzenia czucia,
• zaburzenia świadomości,
• drgawki,
• ruchy mimowolne,
• zaburzenia mowy.

Zakres porad neurologicznych

Neurolog to lekarz, który zajmuje się diagnostyką i leczeniem chorób układu nerwowego. Jego zadaniem jest obserwacja zmian zachodzących w ośrodkowym układzie nerwowym i związanych z nimi schorzeń. W zakres jego usług wchodzi m.in.:

• badanie fizykalne: m.in. odruch kolanowy, odruch skokowy, odruch ramienno-promieniowy;
• wystawienie skierowania na badania diagnostyczne: m.in. rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa;
• udzielenie zaleceń;
• przepisanie recepty;
• kierowanie na zabiegi lub operacje neurologiczne.

Jak przebiega konsultacja neurologiczna?

Konsultacja neurologiczna składa się z dwóch lub z trzech etapów. Najpierw lekarz przeprowadza dokładny wywiad, podczas którego pyta o objawy, kiedy się pojawiły, jak długo trwają, o choroby towarzyszące lub przewlekłe, samopoczucie, tryb życia, uzależnienia od alkoholu lub innych środków psychoaktywnych, choroby neurologiczne występujące w rodzinie. Lekarz pyta także o przebyte urazy głowy oraz zażywane lekarstwa i suplementy diety.

Następnie odbywa się badanie fizykalne. Obejmuje ono wiele elementów (w zależności od zgłaszanych dolegliwości). Wśród nich są odruchy fizjologiczne, napięcie mięśniowe, prawidłowość odruchów i czucia.  Badania wykonywane przez neurologa są bezbolesne i nie powodują dyskomfortu.

Część badań odbywa się za pomocą tzw. młoteczka neurologicznego. Inne polegają np. na dotknięciu podbródkiem klatki piersiowej, unoszeniu i zginaniu rąk i nóg, sprawdzaniu, czy pacjent odpowiednio reaguje na wibracje, temperaturę bądź dotyk. Jeśli lekarz ma wątpliwości dotyczące diagnozy lub chce się upewnić, może wystawić skierowanie na dodatkowe badania, takie jak: rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa, badanie płynu mózgowo-rdzeniowego, morfologia krwi, badanie moczu, elektroencefalografia, rentgen czaszki czy kręgosłupa bądź elektromiografia.

Jakie choroby leczy neurolog?

Powszechnie diagnozowanymi chorobami neurologicznymi w Polsce są m.in.:

• migrena,
• zwyrodnienia kręgosłupa,
• rwa kulszowa,
• udar mózgu,
• padaczka,
• choroba Alzheimera,
• choroba Parkinsona,
• otępienie,
• stwardnienie rozsiane,
• guzy mózgu.

Warto wiedzieć, że zaburzenia neurologiczne mogą być wrodzone lub nabyte. Do wrodzonych zalicza się m.in.: przepuklinę oponowo-rdzeniową, chorobę Huntingtona lub rdzeniowy zanik mięśni. Są to choroby nieuleczalne, jednak ich jak najszybsza diagnoza może niekiedy opóźnić rozwój i poprawić komfort życia chorego.

Na powstanie niektórych schorzeń neurologicznych może mieć wpływ prowadzony tryb życia. Zażywanie narkotyków bądź nadużywanie alkoholu, brak aktywności fizycznej i niezdrowa dieta mogą przyczyniać się do rozwoju niektórych chorób. Zaburzenia neurologiczne są niekiedy efektem infekcji, zatrucia, urazów mózgu, nowotworów, zaburzeń w ukrwieniu mózgu (np. z powodu udaru) lub chorób autoimmunologicznych.

Metoda leczenia zależy od diagnozy. Niektóre choroby, np. zaburzenia otępienne czy stwardnienie rozsiane są nieuleczalne. Można jedynie opóźnić ich rozwój. Zazwyczaj w tym celu stosuje się rehabilitację i farmakoterapię.

W przypadku np. guzów mózgu zastosowanie może mieć leczenie chirurgiczne. Coraz częściej praktykuje się także głęboką stymulację mózgu. Sprawdza się ona zwłaszcza w przypadku choroby Parkinsona oraz przy drżeniu samoistnym.