Chcesz sprawdzić, czy Twoje drogi oddechowe są zbudowane prawidłowo? A może masz problem z oddychaniem, przewlekłym zapaleniem zatok, chrapiesz, doskwiera Ci długotrwały katar, a nawet niedosłuch? Szansą na znalezienie odpowiedzi i właściwej metody leczenia może być fiberoskopia, nazywana także videoendoskopią. Sprawdź, na czym badanie polega i kiedy powinno się je wykonać.
Fiberoskopia – czym jest?
Fiberoskopia to videoendoskopia górnych dróg oddechowych. Bardzo często ulegają one infekcjom, zwłaszcza w okresie jesienno-zimowym. Narażone są zarówno zatoki, jama nosowa, jak i gardło czy krtań. I wtedy właśnie na ratunek przychodzi fiberoskopia – badanie, które pozwala otolaryngologom dokładnie ocenić stan naszych dróg oddechowych i postawić prawidłową diagnozę. Nawet jeśli dolegliwości dotyczą struktur trudno dostępnych w standardowych badaniach pod kątem laryngologicznym.
Fiberoskop to specjalistyczny sprzęt, dzięki któremu laryngolog może przebadać nawet pacjentów z wadami anatomicznymi nosogardła czy nasilonymi odruchami wymiotnymi, które mogą wystąpić podczas tradycyjnych badań dróg oddechowych. To daje natomiast szansę na postawienie szybszej i dokładniejszej diagnozy. Obecnie o fiberoskopii mówi się, że jest to najlepsza metoda w diagnostyce chorób górnych dróg oddechowych, tym bardziej że można ją przeprowadzić zarówno u osób dorosłych, jak i u dzieci. U tych drugich videoendoskopia może być przydatna do oceny choćby przerostu migdałka.
Wskazania do wykonania fiberoskopii
Lekarze specjaliści zalecają fiberoskopię:
- przy przewlekłym zapaleniu zatok (badanie pod kątem oceny zmian polipowatych nosa);
- przy podejrzeniu przerostu migdałka gardłowego u dzieci;
- przy bezdechu podczas snu;
- przy chrapaniu;
- przy mowie nosowej;
- przy utrzymującym się długotrwale katarze;
- przy długotrwałym niedosłuchu;
- aby dokonać oceny drożności nosa;
- przy skrzywieniu przegrody nosowej;
- w celu weryfikacji podejrzenia raka nosogardła;
- przy krwawieniu z nosa;
- przy bólu ucha;
- po pojawieniu się guza w okolicach szyi;
- przy zaburzeniach połykania;
- przy poczuciu ciała obcego w gardle;
- przy przewlekłych dolegliwościach gardła.
Na badanie fiberoskopii kieruje lekarz, najczęściej laryngolog. Skierowanie do takiego specjalisty możesz uzyskać od lekarza pierwszego kontaktu.
Fiberoskopia a endoskopia – jakie są różnice?
Różnic pomiędzy fiberoskopią a tradycyjną endoskopią jest kilka. Za podstawową uważa się jednak wykorzystywany do ich przeprowadzenia sprzęt. Fiberoskopia wykonywana jest za pomocą cienkiego, giętkiego i bardzo ruchomego endoskopu, zakończonego kamerą. Sprzęt ten w sposób naturalny dostosowuje się do badanej powierzchni. W przypadku endoskopii tradycyjnej badanie wykonywane jest za pomocą sztywnego endoskopu o dość ograniczonym polu widzenia.
Fiberoskopię przeprowadza się przede wszystkim w przypadkach, gdy niemożliwe jest postawienie diagnozy przez lekarza podczas tradycyjnego badania otolaryngologicznego. Sprawdza się wówczas fiberoskopia nosogardła i zatok.
Fiberoskopia – jak przebiega badanie?
Fiberoskopia jest bezbolesna. Do tego jej przeprowadzenie trwa zaledwie kilka minut i odbywa się w wygodnej dla pacjenta pozycji siedzącej, z głową nieznacznie odgiętą ku tyłowi i opartą o fotel. Do nozdrzy zostaje wprowadzony cienki endoskop zakończony kamerą, dzięki czemu lekarz ma możliwość oceny ogólnego stanu m.in. jamy nosa, nosogardła, podniebienia czy krtani.
Co ważne – lekarz ma już w trakcie badania pełen podgląd na badane narządy. Obraz rejestrowany przez kamerę jest na bieżąco wyświetlany na monitorze połączonym z endoskopem. Po badaniu pacjent otrzymuje od lekarza dysk CD z zapisanym badaniem lub zestaw zdjęć oraz opis (w placówce PROFEMED Lekarze Specjaliści Al. Jerozolimskie 65/79 w Warszawie wynikiem jest opis + zdjęcie (nie ma płyty CD)). Fiberoskopia może być przeprowadzana zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. W przypadku osób wyjątkowo wrażliwych możliwe jest też zastosowanie znieczulenia miejscowego, najczęściej w postaci aerozolu.
Fiberoskopia – jak się do niej przygotować?
Przeprowadzenie fiberoskopii nie wymaga szczególnych przygotowań ze strony pacjenta. Najważniejszym zaleceniem jest, żeby na mniej więcej 3 godziny przed badaniem nie przyjmować posiłków ani płynów. Przeciwwskazaniem jest też aktywna infekcja.