Septokonchoplastyka

Co to jest septokonchoplastyka? Jakie daje korzyści?

Septokonchoplastyka to zabieg chirurgiczny mający na celu poprawę drożności nosa poprzez korekcję przegrody nosowej (septoplastyka) oraz małżowin nosowych dolnych (konchoplastyka). Inaczej można powiedzieć, że jest to połączenie zabiegu prostowania przegrody nosowej i plastyki małżowin nosowych. Septokonchoplastyka to kompleksowa procedura, która wiąże się dla Pacjenta z takimi korzyściami, jak:

1. Poprawa oddychania – przywrócenie prawidłowego przepływu powietrza przez jamy nosa przyczyniającego  się do poprawy oddychania oraz redukcji objawów zatkanego nosa.
2. Zmniejszenie uczucia senności – osoby cierpiące na obturacyjne bezdechy senne lub inne zaburzenia snu związane z problemem niedrożności przewodów nosowych mogą uzyskać poprawę jakości snu po przeprowadzeniu septokonchoplastyki.
3. Redukcja ryzyka infekcji – usprawniony przepływ powietrza przez nos może zmniejszyć ryzyko nawracania infekcji górnych dróg oddechowych oraz zatok przynosowych.

Zobacz także: Korekta krzywej przegrody nosa

Wskazania do septokonchoplastyki

Wskazania do septokonchoplastyki obejmują m.in.:

• przewlekłe zatkanie nosa – utrzymujące się trudności w oddychaniu przez nos, które nie reagują na leczenie zachowawcze;
• utrudnione oddychanie przez przewody nosowe zwłaszcza podczas wysiłku fizycznego lub w pozycji leżącej;
• przewlekły nieżyt nosa – przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa, upośledzające oddychanie przez noc;
• nawracające infekcje górnych dróg oddechowych oraz zatok przynosowych – częste infekcje zatok, które mogą być związane z nieprawidłowościami strukturalnymi nosa , niereagujące na leczenie farmakologiczne;
• bezdech senny i chrapanie – problemy z oddychaniem podczas snu;
• przerost małżowin nosowych dolnych  – prowadzący do permanentnego uczucia  zatkania nosa i problemów z oddychaniem.

Zobacz także: Konchoplastyka

Przeciwwskazania do septokonchoplastyki

Główne przeciwwskazania do zabiegu to:

• niewyrównane choroby układu krążenia, np. ciężka niewydolność serca.
• ciężkie choroby układu oddechowego, np. niewyrównana astma oskrzelowa lub przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP);
• niektóre choroby nerek i wątroby w fazie dekompensacji;
• zaburzenia krzepnięcia krwi i stosowanie leków przeciwzakrzepowych;
• aktywne infekcje górnych dróg oddechowych, takie jak zapalenie zatok, gardła, oskrzeli oraz infekcje skóry w okolicy nosa;
• nowotwory złośliwe nosa i zatok;
• niewyrównana cukrzyca;
• choroby autoimmunologiczne, np. toczeń rumieniowaty układowy;
• niestabilność emocjonalna lub inne zaburzenia psychiczne;
• nadwrażliwość na anestetyki lub inne leki stosowane podczas zabiegu;
• złe warunki anatomiczne – znaczne deformacje, które mogą wymagać bardziej skomplikowanych procedur lub są nieodpowiednie do standardowej septokonchoplastyki.

Przygotowanie do septokonchoplastyki

Przygotowanie do septokonchoplastyki jest kluczowym etapem, który ma na celu zapewnienie Pacjentowi bezpieczeństwa oraz optymalnych warunków do przeprowadzenia operacji. Pacjent odbywa wizytę u laryngologa. Lekarz przeprowadza szczegółowe badanie nosa, w tym endoskopie giętką przewodów nosowych, aby ocenić przegrodę nosową oraz wielkość małżowin nosowych dolnych . Lekarz zbiera informacje o historii medycznej Pacjenta, obecnych dolegliwościach, wcześniejszych operacjach oraz aktualnych lekach. Może być zlecona tomografia komputerowa w celu dokładnej oceny struktur nosa i zatok. Wykonywane są badania krwi – morfologia, układ krzepnięcia, parametry nerkowe i wątrobowe. W niektórych przypadkach konieczna jest konsultacja z innymi specjalistami, w zależności od stanu zdrowia Pacjenta.

Lekarz wyjaśnia szczegóły zabiegu, ryzyko, korzyści oraz oczekiwany przebieg rekonwalescencji. Omawia z Pacjentem konieczność zmiany zażywania niektórych leków, np. przeciwzakrzepowych. Odbywa się też konsultacja anestezjologiczna, aby ocenić ryzyko związane ze znieczuleniem. W dniu zabiegu Pacjent musi być na czczo, przynieść wszystkie niezbędne dokumenty, umyć twarz, nie stosować makijażu ani produktów do pielęgnacji skóry.

Jak przebiega zabieg?

1. Diagnoza i planowanie – Pacjent jest poddawany dokładnej ocenie przez lekarza otolaryngologa, który diagnozuje problemy z przegrodą nosową i małżowinami nosowymi. Następnie planuje się procedurę chirurgiczną, uwzględniającą indywidualne potrzeby Pacjenta.
2. Przeprowadzenie septoplastyki – pierwszym etapem operacji jest plastyka (prostowanie) przegrody nosowej za pomocą narzędzi chirurgicznych. Cięcie umiejscowione jest wewnątrz przewodu nosowego. Usuwa się nadmiar chrząstki skrzywionej przegrody lub nadaje się jej inny kształt. W wielu przypadkach, jednoczasowo, zachodzi potrzeba usunięcia  elementu kostnego przegrody, znajdującego się na koncu nosa ( aby przywrócić prawidłowy przepływ powietrza przez nos)
3. Przeprowadzenie konchoplastyki – lekarz przystępuje do plastyki małżowin nosowych dolnych. Może to obejmować zmniejszenie rozmiaru małżowin poprzez usuwanie nadmiaru tkanki mające na celu poprawę przepływu powietrza przez nos.
4. Zakończenie operacji – po zakończeniu plastyki przegrody nosowej i modyfikacji małżowin nosowych dolnych ranę zamyka się kilkoma niewielkimi szwami, aby zapewnić prawidłowe gojenie się tkanek. W nosie umieszcza się merocele (tampony) lub splinty w celu podtrzymania nowego kształtu przegrody i zmniejszenia krwawienia.

Dowiedz się więcej na temat chirurgii laryngologicznej w placówkach Grupy Lux Med.

Rekonwalescencja po zabiegu septokonchoplastyki

Okres rekonwalescencji po prostowaniu krzywej przegrody nosowej i plastyce małżowin nosowych wynosi zazwyczaj od kilku dni ( min 7 dni)  do kilku tygodni. Pacjent może odczuwać obrzęk, zasinienia, ból i dyskomfort, a także zmniejszoną drożność nosa z powodu obrzęku pooperacyjnego. Lekarz przepisuje odpowiednie leki przeciwbólowe, aby złagodzić dyskomfort. Zaleca się unikanie wysiłku fizycznego, dmuchania nosa i picia gorących napojów przez pierwsze kilka dni po operacji. Pacjent powinien umówić się na wizyty kontrolne, aby monitorować proces gojenia i w razie potrzeby reagować na ewentualne komplikacje.