Łysienie plackowate – przyczyny, objawy i diagnostyka

Łysienie plackowate charakteryzuje się miejscowym wypadaniem włosów. Problem dotyczyć może nie tylko owłosionej skóry głowy, ale i innych miejsc na ciele. Narażeni są na niego głównie ludzie młodzi . Poznaj objawy łysienia plackowatego i dowiedz się, jakie badania pozwalają na postawienie diagnozy.

Czym jest łysienie plackowate?

Łysienie plackowate to przewlekła choroba zapalna, w przebiegu której dochodzi do uszkodzenia mieszków włosowych. Eksperci jak dotąd nie określili dokładnie jej przyczyn. Zwracają jednak uwagę, że czynnik emocjonalny wpływa na przebieg choroby. Stąd też łysienie plackowate zaliczane bywa do tzw. chorób psychodermatologicznych.

Wśród możliwych przyczyn łysienia plackowatego wymieniane są też choroby autoimmunologiczne. Łysienie plackowate rozwinąć się może zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn w każdym wieku, jednak w około 65% przypadków choroba ma początek w okresie pokwitania.

Przeczytaj także: Osocze bogatopłytkowe – co to jest? Zastosowanie i zalecenia po zabiegach osoczem bogatopłytkowym

Objawy łysienia plackowatego

Dla łysienia plackowatego typowa jest niebliznowaciejąca utrata włosów. Poza najczęstszą lokalizacją zmian – na skórze głowy – łysienie plackowate dotyczyć może brwi, rzęs, dołów pachowych, okolic narządów płciowych, brody u mężczyzn.

W ciężkich przypadkach choroba zajmuje całą skórę głowy, a nawet całe ciało. Pojawiają się łyse obszary – okręgi o średnicy nawet kilkunastu centymetrów. Wraz z zaawansowaniem choroby zmiany ulegają powiększeniu i mogą się zlewać. Co więcej, chory może odczuwać mrowienie, a niekiedy nawet ból w zajętych na skórze miejscach.

Objawem łysienia plackowatego, który świadczy o zaawansowaniu choroby, są też zmiany na paznokciach – paznokcie naparstkowate. Łysienie plackowate ma negatywny wpływ na stan psychiczny, co wiąże się z brakiem akceptacji własnego wyglądu wraz z rozwojem choroby.

Do jakiego lekarza się zgłosić? Rozpoznanie choroby

Konsultacja trychologa

Dowiedz się więcej

Szukając ratunku dla wypadających włosów, należy zgłosić się na konsultację do dermatologa trychologa. To specjalista zajmujący się problemami z włosami. Diagnostykę łysienia plackowatego rozpoczyna on od szczegółowo przeprowadzonego wywiadu. Pacjent zapytany zostanie m.in. o:

• prowadzony styl życia (zwłaszcza narażenie na stres, sposób odżywiania),
• zaobserwowane objawy, okoliczności ich pojawienia się,
• stosowane leki,
• historię medyczną,
• przypadki nadmiernego wypadania włosów w rodzinie.

Następnie przejdzie do badania przedmiotowego, podczas którego dokładnie obejrzy skórę i włosy. Lekarz bada także stan paznokci, które mogą mieć objawy paznokci naparstkowatych. Chory może otrzymać także  skierowanie na badania laboratoryjne np :morfologię krwi, poziom żelaza, ferrytyny, cynku, witaminy B12, miedzi, witaminy D, TSH, fT3, fT4, anty-TPO, anty-TG o zakresie badań zawsze decyduje specjalista

Lekarz przeprowadza trichoskopię. To badanie włosa w znacznym powiększeniu. Łysienie plackowate rozpoznawane jest na podstawie kilku charakterystycznych cech – włosy wykrzyknikowe, włosy wyłamane, czarne kropki, żółte kropki, zwiększona znacznie liczba włosów w fazie katagenowej i telogenowej. Trichoskopia służy nie tylko do postawienia rozpoznania, ale pozwala też ocenić aktywność choroby.

Czasem lekarz decyduje się na biopsję skóry, w której można ocenić, czy w okolicach mieszków włosowych występują nacieki limfocytów i w jakiej fazie wzrostu znajdują się włosy. Niekiedy Pacjent kierowany jest na konsultację endokrynologiczną, psychologiczną czy dietetyczną.

Leczenie łysienia plackowatego

Łysienie plackowate wymaga leczenia. Im wcześniej zostanie ono podjęte, tym lepsze efekty można uzyskać. Możliwe są przypadki samoistnego odrostu włosów w łysieniu plackowatym, jednak dotyczy to łagodnej postaci choroby i przeważnie dzieci.

Głównym elementem leczenia łysienia plackowatego jest farmakoterapia. Stosowane są leki miejscowe, a przy braku zadowalających efektów ogólnoustrojowe. Lekarz przepisuje środki, które rozszerzają drobne naczynia krwionośne, a tym samym usprawniają przepływ krwi w skórze, co stymuluje mieszki włosowe do wzrostu. Dodatkowo podawane są glikokortykosteroidy – śródskórnie, w postaci płynów, pianek, kremów, żeli, maści. Pierwsze efekty leczenia łysienia plackowatego zaobserwować można po upływie około 3 miesięcy. Włosy mają na początku kolor biały lub jasny blond, a po 6–8 tygodniach przybierają oryginalną barwę.

Wśród innych sposobów leczenia łysienia plackowatego można wymienić fotochemoterapię. Polega ona na naświetlaniu zajętej skóry promieniami UV-A po uprzednim podaniu środka zwiększającego wrażliwość skóry na światło. Choremu zaproponowane mogą zostać ponadto krioterapia  lub mezoterapia igłowa skóry głowy z podaniem substancji czynnych. Niekiedy wymienione metody leczenia łączone są z farmakoterapią. Przy łysieniu plackowatym, w przeciwieństwie do łysienia androgenowego, nie można wykonać przeszczepu włosów.