Czym charakteryzuje się histrioniczne zaburzenie osobowości?
Zgodnie ze statystykami, na zaburzenia osobowości cierpi od 2% do nawet 12% całego społeczeństwa. Klasyfikacja DSM-5 wyszczególnia 10 konkretnych zaburzeń w obrębie osobowości. Jednym z nich jest osobowość histrioniczna. Dowiedz się, czym się objawia i jak można ją leczyć.
Spis treści
Osobowość histrioniczna jako rodzaj zaburzeń osobowości
Osobowość histrioniczna to jedno z wielu zaburzeń osobowości, które wpływają na sposób, w jaki jednostka myśli, czuje i zachowuje się w różnych sytuacjach. Zaburzenie to cechuje się wzorcem zachowań ekspresyjnych, dramatycznych oraz potrzebą ciągłej uwagi i potwierdzenia wartości ze strony innych. W tym miejscu warto zaznaczyć, że dawniej obowiązującą nazwą było „histeryczne zaburzenie osobowości”, jednak w obecnych klasyfikacjach zostało ono zmienione na „osobowość histrioniczną” – pojęcie niekojarzące się pejoratywnie dla większości społeczeństwa, a jednocześnie znacznie mniej stygmatyzujące.
Osoby z osobowością histrioniczną często cechuje nadmierna emocjonalność, impulsywność i teatralność w wyrażaniu swoich uczuć. Nieustannie poszukują one uwagi i aprobaty otoczenia, na przykład poprzez niezwykle charyzmatyczne zachowanie lub okazywanie emocji.
Jak objawia się osobowość histrioniczna?
Do najważniejszych symptomów histrionicznego zaburzenia osobowości można zakwalifikować:
- drażliwość emocjonalną – niezwykle szybkie zmiany nastroju, reagowanie uczuciami na różne zdarzenia;
- wyolbrzymianie emocji i sytuacji, w tym także przesadne dramatyzowanie i zachowania typowo „teatralne”;
- zachowania uwodzicielskie, sugestywne, wykorzystujące własny urok osobisty;
- potrzebę bycia w centrum uwagi;
- łatwe uleganie wpływom innych ludzi, angażowanie się w działania, które mogą zwiększyć sympatię ze strony otoczenia.
Wyżej opisane cechy charakteryzujące osobowość histrioniczną mogą powodować pewne trudności w codziennym funkcjonowaniu, a także problemy w relacjach. Osoby takie często uznawane są przez otoczenie za nadmiernie ekspresywne i emocjonalne.
Jakie są przyczyny osobowości histrionicznej?
Dotychczasowe analizy badawcze wykazały, że na osobowość histrioniczną wpływają przede wszystkim czynniki środowiskowe, związane z doświadczeniami życiowymi, wychowaniem, stylem przywiązania. Brak akceptacji ze strony rodziców lub opiekunów i zaniedbania emocjonalne prowadzą czasami do wykształcenia się mechanizmów obronnych, a także do rozwoju osobowości histrionicznej.
Niektórzy badacze wskazują również na pewne czynniki genetyczne i neurobiologiczne, które stanowią czasami podłoże rozwoju tego typu zaburzeń. Ponadto zdarza się, że osobowość histrioniczna współwystępuje z innymi zaburzeniami psychicznymi, takimi jak depresja czy nadmierny lęk.
W jaki sposób można leczyć osobowość histrioniczną?
Bardzo duże znaczenie ma odpowiednia diagnoza, w czym pomocny może być wywiad z psychologiem oraz test psychologiczny w kierunku zaburzeń osobowości. W procesie leczenia kluczowe znaczenie ma motywacja Pacjenta, a także chęć zmiany. Zwykle proponowana jest terapia poznawczo behawioralna (CBT), która pomaga zrozumieć i zmieniać negatywne wzorce myślenia i zachowania, które przyczyniają się do problemów emocjonalnych i społecznych.
Sprawdzić może się również terapia schematów, wywodząca się z terapii poznawczo-behawioralnej, w której kluczową rolę odgrywa identyfikowanie pewnych wzorców zachowań, schematów myślowych i skryptów poznawczych. Pomocna jest również terapia dialektyczno-behawioralna (DBT), która jest skoncentrowana na rozwijaniu umiejętności radzenia sobie ze stresem, kontrolowaniu impulsów i poprawianiu relacji interpersonalnych.
Dodatkowo w przypadku zaburzeń osobowości dobrym rozwiązaniem jest terapia grupowa. To właśnie ta forma leczenia umożliwia osobom z osobowością histrioniczną pracę nad umiejętnościami społecznymi, ekspresją emocji i zrozumieniem wpływu ich zachowań na innych. Czasami oddziaływanie psychoterapeutyczne łączone jest z farmakoterapią, a więc z lekami antydepresyjnymi lub przeciwlękowymi. Zdecydowanie najważniejsze są jednak spotkania z terapeutą, a także działanie mające na celu zmianę myślenia i wzorców zachowań.
Zobacz także: Psycholog czy psychoterapeuta – jakie są różnice?
Udostępnij:
Zobacz także
Do czego prowadzi nieleczone ADHD?
Wiemy, że nieleczone ADHD u dorosłych oraz u dzieci zwiększa ryzyko zachorowania na choroby psychiczne i fizyczne. Potencjalnych konsekwencji jest jednak więcej. Dotyczą one już wspomnianego zdrowia psychicznego oraz fizycznego, a także uzależnień, zaburzeń snu, nadwagi i otyłości. Badania wykazują duży związek między ADHD a przestępczością i przemocą. Konsekwencje widoczne są również w życiu społecznym, obszarach pracy i edukacji.
Depresja poporodowa – przyczyny powstawania, objawy, sposoby leczenia
Urodziłaś dziecko, ale nie potrafisz się z tego cieszyć? Czujesz, że nie dorastasz do roli matki i na każdym możliwym kroku widzisz swoje wady? Takie uczucia towarzyszą tysiącom młodych mam. Szacuje się, że depresja poporodowa dotyka 10-22% kobiet, ale tylko co druga zgłasza się z nią do specjalisty. Problem jest często mylony z hormonalną huśtawką nastrojów, jednak nie warto go bagatelizować. Sprawdź, jakie są kryteria diagnostyczne depresji poporodowej, jak się objawia i w jaki sposób można ją leczyć. Czy młodzi ojcowie również są narażeni na to zaburzenie?
Autyzm – objawy, diagnostyka i leczenie
Zaburzenia ze spektrum autyzmu to szeroka gama schorzeń rozwojowych, które najczęściej diagnozowane są we wczesnym dzieciństwie między 3. a 10. rokiem życia. Dowiedz się dokładnie, na czym polega autyzm, jakie są objawy i przyczyny autyzmu, a także, jak przebiega leczenie tego zaburzenia.
