Zabieg korekty nosa

Korekta nosa – na czym polega?

Korekta nosa może dotyczyć zarówno części kostnej, jak i chrzęstnej. Zabieg nie tylko zmienia wygląd, lecz także ułatwia oddychanie poprzez zmniejszenie skrzydełek nosa i wyprostowanie przegrody nosowej. Efekt korekty nosa kwasem hialuronowym utrzymuje się przez 6–12 miesięcy – po tym czasie substancja ulega naturalnej biodegradacji. Zabieg jest skierowany do osób, które nie chcą korzystać z metody chirurgicznej.

Jakie są rodzaje operacji nosa? Korektę części chrzęstnej zwykle wykonuje się w znieczuleniu miejscowym, ale pacjentów, którzy obawiają się dyskomfortu, można poddać narkozie. Podczas zabiegu lekarz modeluje czubek lub skrzydełka nosa, co wpływa na jego ogólny kształt. Z kolei korektę całkowitą przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym. Zazwyczaj kwalifikuje się do niej pacjentów, którzy mają nos krzywy, garbaty lub zdeformowany po urazie. Można ją połączyć z konchoplastyką (polegającą na zmniejszeniu małżowin nosowych) lub septoplastyką (mającą na celu wyprostowanie przegrody nosowej).

Wskazania do zabiegu korekty nosa

Pacjenci decydują się na operację plastyczną zarówno ze względów estetycznych, jak i zdrowotnych. Do najczęstszych wskazań można zaliczyć:

• krzywą przegrodę nosową,
• wady wrodzone lub nabyte nosa utrudniające oddychanie,
• zbyt szeroki lub wąski nos,
• asymetrię nosa,
• zbyt mały lub zbyt duży nos,
• kształt nosa – garbaty, haczykowaty, orli,
• opadający, zbyt wydatny lub krzywy czubek nosa.

Przeczytaj także: Chirurgia laryngologiczna – diagnostyka i leczenie.

Korekta nosa – przeciwwskazania

Korektę części miękkich nosa można przeprowadzić w dzieciństwie, z kolei plastykę części kostnej wykonuje się po zakończeniu okresu wzrostu. Do podstawowych przeciwwskazań należą:

• ciąża i karmienie piersią,
• aktywna infekcja bakteryjna lub wirusowa,
• ostre zapalenie zatok,
• niewyrównana cukrzyca,
• zaburzenia krzepnięcia krwi,
• niewydolność krążeniowo-oddechowa,
• choroby nowotworowe,
• antybiotykoterapia,
• choroby autoimmunologiczne,
• skazy naczyniowe,
• skłonność do powstawania bliznowców,
• zaburzenia sensoryczne,
• nierealne oczekiwania pacjenta.

Sprawdź też: Czym zajmuje się chirurgia plastyczna?

Plastyka nosa – jak się przygotować?

Kiedy warto zgłosić się do laryngologa? Do najczęstszych wskazań zalicza się:

• krzywą przegrodę nosową,
• chrapanie,
• niedrożność dróg oddechowych,
• problemy z oddychaniem.

W razie potrzeby lekarz skieruje Cię do chirurga plastyka, który może zdecydować o konieczności przeprowadzenia operacji. Podczas konsultacji ma miejsce wywiad i wnikliwa analiza nosa. Specjalista ustala, z jakim problemem zgłasza się do niego pacjent. Oprócz tego dowiaduje się, czy cierpi on na choroby przewlekłe i przyjmuje stale jakieś leki. Lekarz poznaje też indywidualne wymagania pacjenta. Następnie chirurg omawia przebieg zabiegu, informuje o bliznach i przewidywanym efekcie, a także kieruje na niezbędne badania.

Sprawdź też: Jakie są wskazania do septoplastyki nosa.

Jak przebiega zabieg korekcji nosa?

Korekta nosa kwasem hialuronowym odbywa się w znieczuleniu miejscowym i trwa około 30 minut. Najpierw specjalista znieczula miejsce zabiegowe specjalnym preparatem, po czym wstrzykuje substancję w konkretny obszar za pomocą cienkiej igły lub mikrokaniuli. Lekarz modeluje nos, ugniatając żelową substancję, aż uzyska pożądany kształt.

Podczas tradycyjnej operacji chirurg może zastosować technikę „na otwarto”, czyli wykonać nacięcie na słupku nosa. W ten sposób zyskuje lepszy dostęp do miejsca zabiegowego, co pozwala na dokładniejsze modelowanie. Niekiedy jednak wykorzystuje się technikę zamkniętą, polegają na wykonaniu cięcia w przedsionku nosa. Dzięki temu jest ono niewidoczne i mniej inwazyjne, nie znajduje jednak zastosowania we wszystkich przypadkach, ponieważ ogranicza dostęp do struktur nosa.

Rekonwalescencja po korekcie nosa

Operacja nosa, podobnie jak każdy zabieg, jest obarczona ryzykiem powikłań. Niekiedy pojawiają się uporczywe krwawienia, zaburzenia węchu, utrzymujący się obrzęk, infekcja, krwotok. Korekta nosa kwasem hialuronowym jest bezpieczna i mało inwazyjna, dlatego rekonwalescencja trwa kilka dni. Efekt można zobaczyć praktycznie od razu. Przez dwa tygodnie kwas hialuronowy się uplastycznia, po tym czasie pacjent powinien zgłosić się do specjalisty. Lekarz oceni efekty zabiegu, w razie potrzeby przeprowadzi drobną korektę.

Po operacji pacjent odczuwa ból, który może uśmierzyć, stosując lek przeciwbólowy. Zwykle mija on w ciągu 72 godzin, oprócz tego pojawia się obrzęk, który zaczyna znikać po 3 dniach od zabiegu. Często pojawiają się też krwiaki okularowe, czyli siniaki wokół oczu. Warto wówczas stosować zimne okłady. Należy pamiętać, żeby przez 8 tygodni nie wydmuchiwać zbyt mocno nosa.

Podczas rekonwalescencji należy unikać nadmiernej ekspozycji na słońce, a także zrezygnować z wizyty w solarium, saunie, z komór zimna i ciepła.  W tym czasie nie powinno się palić papierosów i pić alkoholu, aby nie doprowadzić do powikłań. Przez pierwsze dni pacjent powinien spać na wznak z lekko uniesioną głową. W ten sposób można udrożnić nos i zmniejszyć obrzęk pooperacyjny. Aby zapobiec zmianie pozycji podczas snu, warto rozważyć zakup poduszki ortopedycznej.

Po operacji jest wskazana dieta miękka, niewymagająca intensywnego żucia. Z tego powodu pacjent nie powinien jeść np. kukurydzy i jabłek. Należy również unikać twardych, gorących i pikantnych potraw, które mogłyby przyczynić się do wystąpienia krwawienia. Zaleca się noszenie soczewek kontaktowych zamiast okularów przynajmniej przez 4 tygodnie po zabiegu. Po operacji warto zgłosić się do fizjoterapeuty, który pokaże, jak prawidłowo wykonywać ćwiczenia oddechowe. Specjalista może również zalecić elektroterapię, drenaż limfatyczny i lodowe opatrunki.

Do codziennych obowiązków Pacjent może wrócić niemal od razu po zabiegu. Umiarkowaną aktywność, taką jak spacerowanie, można rozpocząć najwcześniej po tygodniu czy dwóch od zabiegu, natomiast z intensywnymi treningami i dźwiganiem ciężarów należy wstrzymać się przynajmniej 6–8 tygodni. W tym czasie pacjent powinien zrezygnować z uprawiania sportów kontaktowych.