Pierwsza wizyta dziecka u psychologa lub psychiatry może budzić wiele pytań i obaw zarówno u rodziców, jak i u samego dziecka. Czy lepiej zacząć od wizyty u psychologa dziecięcego, czy od razu udać się do psychiatry? Jak przygotować dziecko, by zminimalizować stres? Co warto zabrać na spotkanie? W tym artykule znajdziesz praktyczne porady, które pomogą Ci odpowiednio przygotować się na tę wizytę oraz zrozumieć jej przebieg. Dowiedz się, jak ważna jest współpraca rodziców i jakie są kolejne kroki w procesie wsparcia dziecka.
Psycholog czy psychiatra? Kogo wybrać dla dziecka?
Nie masz pewności, czy udać się na wizytę u psychologa czy psychiatry? Najczęściej rekomendowane jest, by pierwsze kroki skierować do psychologa dziecięcego. Psycholog przeprowadzi wstępną ocenę problemu i zdecyduje, czy potrzebna jest konsultacja z psychiatrą, który może wdrożyć leczenie farmakologiczne, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Do psychiatry dziecięcego warto udać się w sytuacjach kryzysowych, takich jak nagłe zmiany w zachowaniu dziecka, myśli samobójcze czy inne objawy wymagające pilnej interwencji. W takich przypadkach nie należy zwlekać z wizytą.
Częstą praktyką, umożliwiającą kompleksową opiekę nad dzieckiem, jest wprowadzenie równoległej współpracy psychologa bądź psychoterapeuty z lekarzem psychiatrą.
Przeczytaj także: Psycholog dziecięcy
Dlaczego pierwsza wizyta odbywa się bez dziecka?
Pierwsza wizyta u psychologa dziecięcego lub psychiatry odbywa się wyłącznie z udziałem rodziców lub opiekunów. To moment, w którym specjalista zbiera informacje na temat trudności dziecka, jego historii rozwoju, relacji z rówieśnikami oraz funkcjonowania w domu i w szkole. Taka rozmowa pozwala lepiej zrozumieć problem i zaplanować kolejne kroki.
Czy konieczna jest obecność obojga rodziców?
Choć nie zawsze jest to możliwe, rekomendujemy, aby na pierwszą wizytę przyszli oboje rodzice lub opiekunowie. Wspólna obecność pozwala na pełniejsze przedstawienie sytuacji dziecka oraz uzyskanie szerszej perspektywy.
Jak przygotować się na pierwsze spotkanie?
Aby wizyta przebiegła sprawnie, warto wcześniej przygotować kilka rzeczy:
- Dokumenty – opinie ze szkoły, przedszkola, wyniki wcześniejszych badań psychologicznych lub psychiatrycznych, a także dokumentację medyczną dziecka’
- Lista trudności i pytań – spisz problemy, które zauważasz u dziecka, oraz pytania, które chciałbyś omówić z psychologiem lub psychiatrą;
- Historia rozwoju dziecka – przygotuj dane o przebiegu ciąży, porodu i wczesnym rozwoju dziecka, a także informacje o jego funkcjonowaniu społecznym i emocjonalnym.
Jak przeprowadzić rozmowę z dzieckiem przed wizytą u psychologa?
Rozmowa z dzieckiem przed pierwszym spotkaniem ze specjalistą jest kluczowa. Wytłumacz dziecku, że spotkanie z psychologiem lub psychiatrą dziecięcym ma pomóc mu lepiej zrozumieć jego uczucia i sytuacje, które mogą sprawiać trudność. Podkreśl, że to osoba, która chce mu pomóc. Dzięki temu możesz zmniejszyć stres i lęk dziecka przed wizytą.
Jak wygląda wizyta w gabinecie specjalisty?
W zależności od sytuacji, po wstępnej rozmowie z rodzicami, psycholog może zaprosić dziecko na spotkanie. Na pierwszej wizycie specjalista stara się poznać dziecko w przyjazny sposób – przez rozmowę, zabawę lub rysowanie. Dzięki temu może ocenić jego reakcje na nowe sytuacje oraz sposób budowania relacji. Po kilku spotkaniach psycholog przedstawia rodzicom swoje wnioski i proponuje dalsze kroki, takie jak terapia indywidualna, psychoterapia rodzinna czy konsultacje u innych specjalistów, np. psychiatry dziecięcego lub logopedy.
Co dalej po pierwszej wizycie? Następne kroki wsparcia dziecka
Zazwyczaj już po drugiej wizycie psycholog może przedstawić opiekunom wstępne wnioski i rekomendacje. Mogą to być:
- Skierowanie na dalszą diagnostykę (np. testy psychologiczne, badania pedagogiczne).
- Rozpoczęcie terapii – psycholog może zaproponować konkretne formy wsparcia, takie jak terapia indywidualna dla dziecka, terapia rodzinna lub konsultacje dla rodziców.
- Skierowanie do innego specjalisty – jeśli problem wykracza poza kompetencje psychologa, może skierować dziecko na konsultację do psychiatry dziecięcego, logopedy, neurologa czy innego specjalisty.
Zobacz także: Pakiet diagnoza psychologiczno-psychiatryczna w kierunku ADHD dzieci
Ważne
Wizyty pacjentów poniżej 18 r. ż mogą odbyć się wyłącznie przy obecności przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego (pod warunkiem pisemnej zgody przedstawiciela ustawowego).
W przypadku osób, które ukończyły 16 lat ale nie ukończyły 18 lat, dopuszczamy udzielenie świadczenia zdrowotnego bez obecności przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego, wówczas warunkiem udzielenia świadczenia zdrowotnego jest przedłożenie pisemnej, jednorazowej opiekuna prawnego.
Pobierz druk
- Oświadczenie przedstawiciela ustawowego pacjenta do 18 roku życia
- Oświadczenie przedstawiciela ustawowego pacjenta między 16-18 rokiem życia
Jak umówić wizytę
Artykuły i poradniki na temat psychologii i psychiatrii
Czym jest trauma pokoleniowa? Jaki jest jej wpływ na zachowanie i podejmowanie decyzji?
„Trauma pokoleniowa” to określenie odnoszące się do pewnych doświadczeń lub przekonań przekazywanych z jednej generacji na drugą, wiążących się z negatywnymi konsekwencjami. W psychologii pojęcie to nazywane jest również traumą transgeneracyjną i ma związek z długotrwałym procesem, a nie z jednorazowymi sytuacjami. Czym dokładnie charakteryzuje się trauma pokoleniowa i jak wpływa na kolejne generacje? Dowiedz się więcej na ten temat.
DDA a związek – jak przeszłość dorosłych dzieci alkoholików wpływa na relacje?
Dorosłe dzieci alkoholików, w skrócie DDA, to osoby, które w swoim życiu mogą napotkać wiele różnego rodzaju trudności i problemów, skorelowanych z dzieciństwem oraz z doświadczeniami ze środowiska, w którym wyrastały. Jednym z poważnych problemów jest sposób nawiązywania głębszych relacji, w tym również związków romantycznych oraz przyjaźni. Dowiedz się więcej o tym, jak wygląda budowanie związku z osobami DDA.
Czym jest epizod maniakalny? Jakie są jego objawy i przyczyny?
Choć mogłoby się wydawać, że depresja i epizod maniakalny nie mają ze sobą nic wspólnego, to jednak oba te przypadki należą do zaburzeń nastroju. Tak jak epizod depresyjny, epizod maniakalny jest pewnego rodzaju stanem psychologicznym i fizjologicznym, w którym znajduje się pacjent. Co więcej, w większości przypadków występują łącznie – przeplatają się, głównie w ramach choroby afektywnej dwubiegunowej (ChAD), której rozpowszechnienie w skali światowej wynosi 2–5% i występuje zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Przebieg ChAD charakteryzujący się wyłącznie nawrotami manii jest niezwykle rzadki. Większość pacjentów w całościowym przebiegu choroby, niezależnie od jej podtypu, doświadcza więcej epizodów depresyjnych.
