Polisomnografia – test zaburzeń oddychania w czasie snu

Czym jest polisomnografia?

Masz problemy z zaśnięciem, mimo że przestrzegasz zasad higieny snu? A może czujesz ciągłe zmęczenie pomimo przesypiania zalecanej liczby godzin? Twoje problemy mogą być objawem choroby, dlatego nie czekaj, udaj się na badanie polisomnograficzne.

Polisomnografia to kompleksowe badanie snu, które wykonuje się w warunkach szpitalnych. W czasie jego trwania Twoim głównym zadaniem jest… spanie. Natomiast rozmieszczone w różnych partiach Twojego ciała elektrody monitorują takie parametry jak czynność serca, praca mięśni czy ruchy gałek ocznych w czasie nocnego odpoczynku. Badanie jest bezbolesne, bezinwazyjne i nie wymaga skomplikowanych przygotowań.

Wskazania do badania polisomnograficznego

Najgroźniejszą przyczyną problemów ze snem jest obturacyjny bezdech senny, który polega na tym, że drogi oddechowe zwężają się w czasie odpoczynku nocnego i powietrze nie może swobodnie dopływać do płuc. W niektórych przypadkach dopływ tlenu zostaje całkowicie zablokowany, co może nieść za sobą bardzo poważne konsekwencje w postaci niedotlenienia mózgu.

Nie czekaj, aż pojawią się groźne symptomy. Udaj się do specjalisty, gdy zauważysz u siebie takie objawy jak:

• chroniczne zmęczenie,
• zaburzenia koncentracji,
• problemy z pamięcią,
• poranne bóle głowy,
• chrapanie,
• problem z zaśnięciem i ponownym wybudzeniem,
• częste pobudki w ciągu nocy

Badanie polisomnograficzne może zalecić psycholog lub psychiatra, jeśli podejrzewa, że problem może mieć podłoże natury zdrowotnej.

Na czym polega badanie polisomnograficzne? Jak przebiega?

Polisomnografia to badanie złożone z czterech testów, które są wykonywane jednocześnie. Należą do nich:

1. badanie EEG (elektroencefalografia) – sprawdza bioelektryczną czynność mózgu;
2. badanie EKG (elektrokardiografia) – rejestruje czynność serca;
3. badanie EMG (elektromiografia) – pozwala ocenić pracę nerwów i mięśni w czasie snu;
4. badanie EOG (elektrookulogram) – monitoruje ruchy gałki ocznej podczas snu, co pozwala badać płynność przechodzenia od fazy snu NREM, gdy oczy się nie ruszają, do REM, kiedy gałki oczne poruszają się bardzo intensywnie.

W czasie badania używane są też inne sprzęty, takie jak pulsoksymetr, czujnik temperatury i przepływu powietrza oraz specjalny mikrofon, dzięki któremu można zarejestrować, a następnie poddać ocenie wszystkie dźwięki, jakie badana osoba wydaje w czasie snu. W praktyce oznacza to, że jeśli zdecydujesz się na badanie polisomnograficzne, zostaniesz podpięty pod kilka aparatów, a na różnych partiach Twojego ciała będą znajdowały się elektrody, czujniki czy pasy służące do rejestrowania wysiłku oddechowego.

Polisomnografia to badanie przeprowadzane w warunkach szpitalnych, gdzie jedynym zadaniem pacjenta jest po prostu zasnąć, a specjalistyczna aparatura zajmuje się resztą.

Ile trwa badanie polisomnograficzne?

Aby badanie polisomnograficzne dało wiarygodny wynik, musi trwać przynajmniej 6 godzin. Zazwyczaj rozpoczyna się wieczorem i trwa aż do rana – dokładnie tak, jak nocny odpoczynek. Pacjent zgłasza się do szpitala, gdzie zostaje podłączony do aparatury w taki sposób, aby elektrody i czujniki w jak najmniejszym stopniu wpływały na komfort spania.

Jak przygotować się do polisomnografii?

Przed badaniem przeprowadza się dokładny wywiad lekarski. Pamiętaj, aby w czasie rozmowy z lekarzem powiedzieć o wszystkich przyjmowanych na stałe lekach, które potencjalnie mogą wpłynąć na wynik badania. W dniu testu powstrzymaj się od picia alkoholu, spożywania napojów zawierających kofeinę oraz przyjmowania wszelkich preparatów ziołowych, które mogą mieć działanie nasenne. Aby uniknąć dodatkowych problemów i dyskomfortu, zaleca się spożycie lekkiej kolacji. Obawiasz się, że nie uda Ci się szybko zasnąć w szpitalu? Weź ze sobą najwygodniejszą piżamę, jaką masz, oraz swoją ulubioną kołdrę i poduszkę – te elementy pomogą Ci zapomnieć o aparaturze, która będzie Cię otaczać.

Na czym polega leczenie zaburzeń snu?

Leczenie zaburzeń snu, które można zdiagnozować dzięki polisomnografii, zazwyczaj łączy psychoterapię i farmakoterapię. Do tej pierwszej należy przede wszystkim terapia poznawczo-behawioralna czy nauka technik relaksacyjnych. W każdym przypadku cenna będzie również poprawa nawyków związanych z higieną snu, tj. ograniczenie używania urządzeń ekranowych tuż przed pójściem spać, przewietrzenie sypialni, ograniczenie drzemek w ciągu dnia, relaksująca kąpiel czy regularna aktywność fizyczna, która dotlenia organizm i wyraźnie poprawia nie tylko jakość snu, lecz także wszystkie inne parametry związane ze zdrowiem.

^[1] https://cbos.pl/SPISKOM.POL/1996/K_103_96.PDF