Jak rozmawiać z dziećmi, gdy potrzebują pomocy psychologicznej?
Udostępnij na:
Jako rodzice jesteśmy pierwszą linią wsparcia dla naszych dzieci. Dlatego ważne jest, by budować poczucie zaufania i otwartość w komunikacji. Kiedy Twoja pociecha ma trudności i zmaga się z problemami, bardzo ważna jest umiejętność rozpoznania sygnałów oraz stworzenie przestrzeni, w której dziecko może się zwrócić do ciebie o pomoc.
Gdy pojawi się coś niepokojącego dziecko nie zawsze o tym powie wprost i poprosi o wsparcie. Może nie zdawać sobie sprawy, że pomoc jest dostępna. Dlatego rodzice powinni być w stanie wykryć, kiedy coś jest nie tak i jak najszybciej zareagować.
Przekonanie dzieci do otwarcia się i szczerej rozmowy z rodzicem może czasami wydawać się wyzwaniem. Poniższe wskazówki będą pomocne w rozpoczęciu rozmowy i zrozumieniu tego, co dzieje się w życiu dziecka.
1. Aktywnie słuchaj i nie oceniaj:
Poświęć trochę czasu, aby aktywnie wysłuchać tego, co ma do powiedzenia twoje dziecko. Bardzo często dzieci i młodzież potrzebują kogoś, kto ich wysłucha. Spróbuj zrozumieć ich punkt widzenia, zanim cokolwiek zaproponujesz. W wielu przypadkach najlepszą pomocą, jaką możesz zaoferować, jest uważne słuchanie. Postaraj się nie oceniać i nie krytykować sytuacji w jakiej znajduje się twoje dziecko – to może spowodować odwrotną reakcję i być jak dolanie oliwy do ognia.
2. Postaraj się zapewnić bezpieczną przestrzeń na rozmowę:
Jako rodzic chcesz, aby dzieci czuły się swobodnie rozmawiając z tobą – musi być dla nich jasne, dlaczego z nimi rozmawiasz. Szczególnie młodsze dzieci są bardzo wyczulone i boją się, że mogą mieć kłopoty lub zostać ukarane, jeśli zostaną poproszone na bok, aby porozmawiać. Zapewnij dziecko, że to nie jest tak – że jesteś po to, by oferować wsparcie. Jako rodzic możesz rozważyć zaplanowanie czasu na regularną rozmowę z dzieckiem, na przykład co tydzień lub co dwa tygodnie po obiedzie.
3. Potwierdź i wspieraj potrzebę pomocy dziecka:
Jeśli dziecko mówi Ci, że jest smutne lub zdenerwowane – daj mu znać, że jesteś z niego dumny. Pokaż, że doceniasz odwagę, jakiej wymagało podzielenie się swoimi uczuciami i zaufanie oraz zapewnij, że pomożesz.
4. Bądź szczera/szczery:
Staraj się unikać mówienia jak ze scenariusza. Dzieci – a zwłaszcza nastolatkowie, potrafią rozpoznać, kiedy nie jesteś szczery. Jeśli jesteś otwarty, autentyczny i zrelaksowany, ułatwi to dziecku prowadzenie rozmowy.
5. Nie bój się powiedzieć „nie wiem”:
Jako rodzic możesz przyznać, że nie znasz wszystkich odpowiedzi. Jeśli jednak dziecko zapyta Cię o coś, powinieneś dołożyć wszelkich starań, aby znaleźć odpowiedź lub kogoś, kto może pomóc.
6. Nie bój się skorzystać z pomocy specjalistów:
Jeśli wydaje się, że Twoje dziecko potrzebuje więcej pomocy, niż możesz mu udzielić lub jego stan psychiczny przeszkadza w normalnym funkcjonowaniu w życiu społecznym lub w edukacji warto skonsultować się z lekarzem psychiatrą lub psychologiem. W Poradni Zdrowia Psychicznego Harmonia wykwalifikowani specjaliści służą pomocą Tobie oraz Twojemu dziecku.
Autor: Kamil Chludziński
Udostępnij na:
Zobacz także
Czym jest trauma pokoleniowa? Jaki jest jej wpływ na zachowanie i podejmowanie decyzji?
„Trauma pokoleniowa” to określenie odnoszące się do pewnych doświadczeń lub przekonań przekazywanych z jednej generacji na drugą, wiążących się z negatywnymi konsekwencjami. W psychologii pojęcie to nazywane jest również traumą transgeneracyjną i ma związek z długotrwałym procesem, a nie z jednorazowymi sytuacjami. Czym dokładnie charakteryzuje się trauma pokoleniowa i jak wpływa na kolejne generacje? Dowiedz się więcej na ten temat.
DDA a związek – jak przeszłość dorosłych dzieci alkoholików wpływa na relacje?
Dorosłe dzieci alkoholików, w skrócie DDA, to osoby, które w swoim życiu mogą napotkać wiele różnego rodzaju trudności i problemów, skorelowanych z dzieciństwem oraz z doświadczeniami ze środowiska, w którym wyrastały. Jednym z poważnych problemów jest sposób nawiązywania głębszych relacji, w tym również związków romantycznych oraz przyjaźni. Dowiedz się więcej o tym, jak wygląda budowanie związku z osobami DDA.
Czym jest epizod maniakalny? Jakie są jego objawy i przyczyny?
Choć mogłoby się wydawać, że depresja i epizod maniakalny nie mają ze sobą nic wspólnego, to jednak oba te przypadki należą do zaburzeń nastroju. Tak jak epizod depresyjny, epizod maniakalny jest pewnego rodzaju stanem psychologicznym i fizjologicznym, w którym znajduje się pacjent. Co więcej, w większości przypadków występują łącznie – przeplatają się, głównie w ramach choroby afektywnej dwubiegunowej (ChAD), której rozpowszechnienie w skali światowej wynosi 2–5% i występuje zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Przebieg ChAD charakteryzujący się wyłącznie nawrotami manii jest niezwykle rzadki. Większość pacjentów w całościowym przebiegu choroby, niezależnie od jej podtypu, doświadcza więcej epizodów depresyjnych.
