Brodawki (kurzajki) – czym są i skąd się biorą?

Brodawki – objawy

Objawem brodawki jest pojawienie się grudki w kolorze cielistym bądź szarobrunatnym. Jej powierzchnia jest szorstka, czasami złuszczająca się. Na dłoniach brodawki występują zazwyczaj w okolicy palców, ale również w obrębie wałów okołopaznokciowych i pod płytką paznokciową - w tym przypadku osoba zakażona może również odczuwać ból. Na stopach brodawki pojawiają się w okolicach podeszwy.

Co ciekawe, istnieje ponad 100 odmian wirusa brodawczaka, jednak tylko niektóre z nich wywołują brodawki w wyżej wymienionych okolicach. Część pozostałych odmian może powodować choroby przednowotworowe oraz nowotworowe.

Brodawki – leczenie

Każda niepokojąca zmiana o charakterze brodawki, a szczególnie ta w nietypowym miejscu, powinna być skonsultowana ze specjalistą. Szczególną uwagę powinniśmy zwrócić na zmiany, które szybko się rozrastają oraz krwawią.

Po zauważeniu zmian na skórze i/lub błonie śluzowej należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem dermatologiem w celu określenia typu brodawki i ustalenia sposobu leczenia.

Pierwszą z form leczenia jest samodzielne stosowanie preparatów OTC kwasu salicylowego w domu, np. preparatem Brodacid. Przestrzeń dookoła brodawki należy zabezpieczyć za pomocą wazeliny lub innego tłustego kremu (np. Linomag, maść z witaminą A). Preparaty dostępne na rynku są bardzo agresywne dla skóry, dlatego istotne jest, aby nakładać je w niewielkiej ilości i wyłącznie na obszar objęty zmianą brodawkowatą.

Przed aplikacją usuwamy nadmiar substancji ze szpatułki, na przykład poprzez kilkukrotne otarcie jej o brzeg buteleczki. Po nałożeniu czekamy, aż preparat wyschnie - przeważnie trwa to od 30 sekund do 1 minuty. Czynność powtarzamy 2 razy dziennie przez 4-6 tygodni. Przed kolejną aplikacją oczyszczamy obszar na powierzchni zmiany, dzięki czemu preparat zostanie wchłonięty do głębszych warstw skóry.

Drugą formą leczenia jest stosowanie preparatów  miejscowych na bazie 5-fluorouracylu.

Oprócz tego, możliwa jest także krioterapia miejscowa wykonywana w warunkach Centrum Medycznego przy użyciu ciekłego CO2 lub ciekłego azotu. Jednak tego typu leczenie powinno być wdrożone nie wcześniej niż po 2 miesiącach nieefektywnego leczenia wcześniej wymienionymi metodami.

W przypadku brodawek płaskich często dochodzi do samoistnego ustąpienia zmian. Wtedy krioterapia nie jest rekomendowana z uwagi na ryzyko pozostawienia blizny, natomiast dobrze sprawdzają się miejscowe preparaty kwasu retinowego. Krioterapia nie jest zalecana również w przypadku brodawek zwykłych zlokalizowanych na wałach paznokciowych z uwagi na możliwość trwałego zaburzenia wzrostu paznokcia.