Laparoskopowe leczenie przepukliny

Czym jest laparoskopowe leczenie przepukliny?

Laparoskopowe leczenie przepukliny to ciesząca się dużym uznaniem wśród specjalistów alternatywa dla klasycznych zabiegów chirurgicznych. Zastanawiasz się, dlaczego? Metoda ta wiąże się z szybszym i mniej inwazyjnym przebiegiem. To nie pozostaje bez wpływu na samopoczucie pacjenta i proces zdrowienia. Laparoskopowe leczenie przepukliny udowej, pępkowej lub innej wiąże się ze zdecydowanie mniejszą blizną i bólem pooperacyjnym w porównaniu z tradycyjnym zabiegiem. Pacjent wymaga też krótszej rekonwalescencji. Zabieg laparoskopowy, wykonany przez doświadczony zespół jest bezpieczną i skuteczną metodą leczenia przepuklin, obarczoną niewielkim ryzykiem powikłań i nawrotów przepukliny.

Przeczytaj także: Przepuklina kresy białej – objawy, przyczyny i sposoby leczenia

Wskazania do laparoskopowego leczenia przepukliny

Leczenie przepukliny to konieczność – przypadłość ta nie znika samoistnie, tylko stopniowo się powiększa i staje coraz bardziej kłopotliwa. Eksperci podkreślają, że jedynym skutecznym sposobem na pozbycie się jej jest zabieg. Wskazaniem do tego rodzaju zabiegu są zmiany:

• małej i średniej wielkości;
• o charakterze jedno- lub obustronnym;
• pierwotne lub nawrotowe (tzw. przepuklina pooperacyjna).

Laparoskopowe leczenie przepukliny powinno być szczególnie rozważane w przypadku seniorów z uwagi na szybszą rekonwalescencję.

Przeciwwskazania do laparoskopowego leczenia przepukliny

Przeciwwskazaniem do laparoskopowego leczenia przepukliny są zmiany dużych rozmiarów. Metoda ta może okazać się nieskuteczna w przypadku osób, które mają w wywiadzie inne operacje jamy brzusznej. Związane jest to z ryzykiem występowania zrostów po wcześniej przebytych zabiegach.

Laparoskopowe leczenie przepukliny nie jest wskazane u osób z problemami ze strony układu krążenia, takimi jak choroba niedokrwienna serca, ciężkie nadciśnienie tętnicze, niewydolność krążenia, niedokrwistość (spadek poniżej normy liczby czerwonych krwinek). Wśród przeciwwskazań do zabiegu eksperci wymieniają również kłopoty z uwidocznieniem narządów jamy brzusznej, zaburzenia elektrolitowe oraz przepuklinę położoną w miejscu, do którego lekarz będzie miał utrudniony dostęp.

Przygotowanie do zabiegu laparoskopowego leczenia przepukliny

Lekarz kierujący na laparoskopowe leczenie przepukliny zleca wykonanie badań wymaganych do wykonania znieczulenia ogólnego. Zgłaszając się na zabieg, Pacjent powinien zabrać ze sobą ich wyniki i inną dokumentację medyczną dotyczącą przepukliny. Średnio 3 tygodnie przed operacją należy ograniczyć spożywanie alkoholu i palenie papierosów. Lekarz kierujący na zabieg przedstawi postępowanie w przypadku stosowania przez Pacjenta leków. Niekiedy konieczne jest ich odstawienie przed operacją, jak to ma miejsce m.in. w przypadku leków przeciwkrzepliwych. Pacjent może z nich zrezygnować wyłącznie na podstawie ścisłych zaleceń lekarskich – nie wolno tego robić na własną rękę.

Na 6 godzin przed zabiegiem nie można przyjmować żadnych posiłków ani napojów. Bezpośrednio przed laparoskopowym leczeniem przepukliny Pacjent myje się z użyciem mydła antybakteryjnego i zakłada jednorazowy strój do zabiegu.

Przebieg zabiegu laparoskopowego leczenia przepukliny

Laparoskopowe leczenie przepukliny pępkowej, pachwinowej, kresy białej lub innej postaci tego zaburzenia odbywa się w znieczuleniu ogólnym. Podanie narkozy wiąże się z wcześniejszą kwalifikacją pacjenta, na którą składa się przede wszystkim wywiad przeprowadzony przez anestezjologa i analiza wyników badania krwi (morfologia, elektrolity, kreatynina, grupa krwi, układ krzepnięcia, antygen HBs, anty-HCV, poziom glukozy w surowicy), RTG klatki piersiowej, EKG i innych badań (jeśli zostały zlecone przez chirurga).

Po znieczuleniu chirurg wykonuje 3–4 niewielkie, bo 0,5–1,5 cm nacięcia. To przez nie do wnętrza ciała zostaną wprowadzone instrumenty chirurgiczne – laparoskop, który przekazuje obraz z pola operacyjnego na ekran monitora oraz inne potrzebne narzędzia. W metodzie laparoskopowej istnieją trzy podstawowe dostępy operacyjne: przezotrzewnowy z ulokowaniem siatki wewnątrzotrzewnowo (IPOM), przezotrzewnowy z ulokowaniem siatki przedotrzewnowo (TAPP) i całkowicie przedotrzewnowy (TEP).

Po opatrzeniu przepukliny specjalista przechodzi do zamknięcia tzw. wrót przepuklinowych. To osłabione miejsce, przez które wydostawały się na zewnątrz narządy. Wrota przepukliny zostają wzmocnione materiałem syntetycznym. To tzw. siatka. Chirurg przymocowuje ją specjalnymi klamrami lub szwami. Po pewnym czasie zrasta się z otaczającymi tkankami. W ten sposób powstaje silna zapora ograniczająca ryzyko ponownego powstania przepukliny.

Na nacięcia w skórze zakładane są szwy i opatrunek. Leczenie operacyjne przepukliny metodą laparoskopową trwa średnio 1,5–2 godziny. Faktyczny czas zabiegu zależy od indywidualnego przypadku. Po wszystkim pacjent pozostaje na krótkiej obserwacji. Jej długość zależy od rozległości operacji i stanu zdrowia operowanej osoby. Po wypisaniu do domu konieczne jest stosowanie się do zaleceń lekarskich. W przeciwnym razie istnieje ryzyko rozwoju powikłań i nawrotu choroby, co zniweczy efekt zabiegu.

Głównym zaleceniem jest ograniczenie wysiłku fizycznego 4 – 6 tygodni. Należy unikać zamoczenia rany i zmieniać opatrunki wedle wskazań lekarza. Naturalny jest niewielki obrzęk, zasinienie i bolesność okolicy poddawanej zabiegowi – te objawy utrzymują się przez kilka dni. Średnio po 7–10 dniach odbywa się wizyta kontrolna, na której zdejmowane są szwy. Ważne, aby na czas powrotu do zdrowia nie dźwigać ani nie wywierać nacisku na operowaną okolicę.