Dyskryminacja osób niepełnosprawnych
Przyczyny niepełnosprawności są różne – wynikają ze schorzeń układu krążenia, narządów ruchu oraz neurologicznych. Osoby z uszkodzeniami narządu wzroku i słuchu, z chorobami psychicznymi i niepełnosprawnością intelektualną stanowią mniejszą grupę. Niepełnosprawność dotyka wszystkie grupy wiekowe: dzieci, dorosłych i osoby starsze.
Jak podaje portal gov.pl w Polsce jest ponad 3 mln osób, które mają prawne potwierdzenie niepełnosprawności. W rzeczywistości osób niepełnosprawnych jest dużo więcej – od 4 do 7 mln.
To ogromna i różnorodna grupa, podobnie jak opiekunowie tych osób niepełnosprawnych, które wymagają pomocy w codziennym życiu. Każda osoba z orzeczeniem o niepełnosprawności i jej bliscy stale lub okresowo potrzebują specjalistycznej opieki psychologa lub/i psychiatry. Konieczność wsparcia psychologicznego i często farmakologicznego oferowanego tej grupie jest bezdyskusyjna.
Osoby niepełnosprawne cierpią z powodu:
- Niezrozumienia
- odrzucenia
- samotności
- poczucia inności
- niskiego poczucia własnej wartości
- trudności adaptacyjnych
- lęków
- depresji
- niemożności ekspresji swoich emocji i myśli
- utrudnionych możliwości edukacyjnych
- ograniczeń wyboru opcji życiowych i zawodowych
- chorób współistniejących
Opiekunowie i bliscy osób niepełnosprawnych borykają się z przeszkodami systemowymi, problemami życia codziennego a także kłopotami finansowymi. Ciągłe przebywanie i troszczenie się o niepełnosprawnego członka rodziny może powodować:
- izolację
- załamania nerwowe
- poczucie pustki i wypalenia
- depresję
- problemy w pracy zawodowej
- rozpad związków
- choroby somatyczne
- choroby kręgosłupa i inne
Pomoc psychologiczna i/lub farmakoterapia wdrożona w odpowiednim momencie przynosi dużą ulgę chorym i ich rodzinom. Warto jednak na co dzień stosować sprawdzone metody antystresowe, być otwartym na innych i uczestniczyć w życiu mimo ograniczeń.
Poniższe wskazówki mogą być pomocne zarówno dla opiekunów, jak i dla osób niepełnosprawnych (w stopniu umożliwiającym pracę i uczestniczenie w życiu społecznym z pewnymi ograniczeniami):
- Kilka razy w tygodniu poświęcaj czas na ćwiczenia, spacery, trening uważności, dotlenianie organizmu. Nawet kilka minut wysiłku fizycznego dziennie daje efekty w budowaniu odporności i zmniejszaniu poziomu stresu.
- Stosuj zbilansowana dietę.
- Rozmawiaj z ludźmi, nie unikaj dręczących Cię tematów – rozmowa pozwala uzewnętrznić emocje i poukładać myśli.
- Wiedza i świadomość choroby jest bardzo istotna, aby łatwiej pokonywać bariery mentalne, prawne i systemowe. Szukaj informacji o organizacjach i akcjach na rzecz osób niepełnosprawnych.
- Spotykaj się z ludźmi w podobnej sytuacji, ale także z tymi, którzy nie maja problemów z niepełnosprawnością, poszerzaj krąg znajomych.
- Zadbaj o czas spędzony poza domem, ze znajomymi, przyjaciółmi. Nawet krótkie chwile poza kręgiem niepełnosprawności są drogocenne i dają poczucie swobody i autonomii.
- Nie obawiaj się prosić o pomoc – angażuj dalszą rodzinę, znajomych i przyjaciół w opiekę nad chorym. Ludzie chętnie pomagają, ale często obawiają się zaoferować pomoc wprost.
- Rozwijaj zainteresowania i życie duchowe.
- Jeśli to możliwe – planuj i realizuj plany wakacyjne w ciekawych miejscach.
Niepełnosprawność dzieci dotyka nie tylko ich rodziców, ale i rodzeństwo, dziadków i wszystkie bliskie rodzinie osoby. Osoby opiekujące się starszymi osobami niepełnosprawnymi mają podobne problemy.
Rodzinom osób niepełnosprawnych potrzebne jest wsparcie psychologiczne w radzeniu sobie z obciążeniem, wypaleniem, wahaniami nastroju, stanami depresyjnymi, ale także w kreowaniu rozwiązań i pomysłów czyniących życie rodzin naznaczonych niepełnosprawnością lepszym. Ważna jest także pomoc w usprawnianiu komunikacji w rodzinie, w nabieraniu dystansu do sytuacji i uczenia się korzystania z życia pomimo trudów.
Pomoc, którą oferujemy w ramach konsultacji świadczonych przez lekarzy psychiatrów i psychologów w Poradni Harmonia jest skierowana do wszystkich, którzy stale lub czasowo zmagają się z problemem niepełnosprawności. Nasi specjaliści pomagają w radzeniu sobie z emocjami, wychodzeniu z kryzysów, łagodzeniu skutków depresji, dbaniu o chorego, ale także o siebie.
Autor: Mgr Monika Ziółkowska Psycholog
Udostępnij:
Zobacz także
Do czego prowadzi nieleczone ADHD?
Wiemy, że nieleczone ADHD u dorosłych oraz u dzieci zwiększa ryzyko zachorowania na choroby psychiczne i fizyczne. Potencjalnych konsekwencji jest jednak więcej. Dotyczą one już wspomnianego zdrowia psychicznego oraz fizycznego, a także uzależnień, zaburzeń snu, nadwagi i otyłości. Badania wykazują duży związek między ADHD a przestępczością i przemocą. Konsekwencje widoczne są również w życiu społecznym, obszarach pracy i edukacji.
Depresja poporodowa – przyczyny powstawania, objawy, sposoby leczenia
Urodziłaś dziecko, ale nie potrafisz się z tego cieszyć? Czujesz, że nie dorastasz do roli matki i na każdym możliwym kroku widzisz swoje wady? Takie uczucia towarzyszą tysiącom młodych mam. Szacuje się, że depresja poporodowa dotyka 10-22% kobiet, ale tylko co druga zgłasza się z nią do specjalisty. Problem jest często mylony z hormonalną huśtawką nastrojów, jednak nie warto go bagatelizować. Sprawdź, jakie są kryteria diagnostyczne depresji poporodowej, jak się objawia i w jaki sposób można ją leczyć. Czy młodzi ojcowie również są narażeni na to zaburzenie?
Autyzm – objawy, diagnostyka i leczenie
Zaburzenia ze spektrum autyzmu to szeroka gama schorzeń rozwojowych, które najczęściej diagnozowane są we wczesnym dzieciństwie między 3. a 10. rokiem życia. Dowiedz się dokładnie, na czym polega autyzm, jakie są objawy i przyczyny autyzmu, a także, jak przebiega leczenie tego zaburzenia.
