Czym jest zapalenie mięśnia sercowego? Jak je rozpoznać i leczyć?
Zapalenie mięśnia sercowego (łac. myocarditis) to poważna choroba kardiologiczna, która wymaga pilnej diagnozy i skutecznego leczenia. Dotyka ona środkowej warstwy serca, czyli mięśnia sercowego, a w niektórych przypadkach może również obejmować otaczającą serce błonę osierdziową. Sprawdź, jak rozpoznać ten stan, co go powoduje i jak powinno wyglądać jego skuteczne leczenie.
Spis treści
Przyczyny zapalenia mięśnia sercowego
Zapalenie mięśnia sercowego może mieć wiele różnorodnych przyczyn, od infekcji bakteryjnych po choroby autoimmunologiczne. Jednak dane wskazują, że większość przypadków jest spowodowana przez wirusy. Najczęstszymi patogenami wywołującymi myocarditis są:
- parwowirus B19 – uważany za główną przyczynę zapalenia mięśnia sercowego;
- enterowirusy, w tym wirus Coxsackie;
- adenowirusy;
- wirus grypy.
Zapalenie mięśnia sercowego może również rozwinąć się w przebiegu chorób autoimmunologicznych, takich jak toczeń rumieniowaty układowy, sarkoidoza czy choroby tkanki łącznej. W niektórych przypadkach jest ono spowodowane reakcją nadwrażliwości na określone leki lub ekspozycją na substancje toksyczne.
Istotne jest, że infekcja wirusowa i rozwój zapalenia mięśnia sercowego nie muszą występować jednocześnie. Często zdarza się, że objawy choroby pojawiają się dopiero po ustąpieniu infekcji.
Jak objawia się zapalenie mięśnia sercowego?
Symptomy zapalenia mięśnia sercowego są bardzo zróżnicowane i niespecyficzne, co znacznie utrudnia postawienie właściwej diagnozy. Najczęściej obserwowane objawy to:
- ból w klatce piersiowej – może mieć charakter ostry, kłujący i promieniować do barku lub szyi;
- zaburzenia rytmu serca – kołatanie serca, tachykardia;
- uczucie duszności, zwłaszcza w spoczynku lub podczas wysiłku;
- obrzęki, szczególnie kończyn dolnych;
- ogólne osłabienie, zmęczenie;
- gorączka, dreszcze, bóle mięśni i stawów;
- dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak nudności, wymioty, biegunka.
Część Pacjentów może przechodzić zapalenie mięśnia sercowego bezobjawowo, co stanowi poważne zagrożenie, gdyż może prowadzić do rozwoju groźnych powikłań.
Jak przebiega diagnostyka zapalenia mięśnia sercowego?
Postawienie prawidłowej diagnozy zapalenia mięśnia sercowego jest wyzwaniem ze względu na niespecyficzny charakter objawów. Lekarz musi opierać się na kompleksowej ocenie stanu Pacjenta, uwzględniając wyniki badań laboratoryjnych i obrazowych. Badania diagnostyczne mogą obejmować: elektrokardiogram (EKG), echokardiografię (echo serca, USG serca), czy badania krwi pod kątem markerów stanu zapalnego (CRP, leukocyty) oraz wskaźników uszkodzenia mięśnia sercowego (troponiny, CK-MB). Czasami do pełnej diagnozy niezbędne może być wykonanie MRI serca lub biopsji.
W jaki sposób leczy się zapalenia mięśnia sercowego?
Postępowanie terapeutyczne w przypadku zapalenia mięśnia sercowego zależy od przyczyny choroby oraz jej nasilenia. Podstawą leczenia jest w pierwszej kolejności postępowanie objawowe: ograniczenie aktywności fizycznej i zapewnienie odpoczynku, unikanie spożywania alkoholu, stosowanie leków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych, jeśli jest taka potrzeba (np. paracetamolu), ale z wykluczeniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
W zależności od przyczyn schorzenia wdrażane jest leczenie przyczynowe pod postacią antybiotyków, leków przeciwwirusowych lub glikokortykosteroidów. W ciężkich, zagrażających życiu przypadkach konieczne bywa wdrożenie wspomagania mechanicznego pracy serca (ECMO, pompy wspomagające), a nawet przeszczep serca, jeśli doszło do nieodwracalnego uszkodzenia mięśnia.
Większość Pacjentów z zapaleniem mięśnia sercowego powraca do pełni zdrowia, jednak przebieg choroby jest bardzo zróżnicowany. W niektórych przypadkach dochodzi do rozwoju poważnych powikłań, takich jak kardiomiopatia rozstrzeniowa, czyli choroba, która polega na osłabieniu funkcji pompującej i rozciągnięciu mięśnia sercowego.
Czy da się zapobiec zapaleniu mięśnia sercowego?
Chociaż nie istnieją konkretne, skuteczne metody zapobiegania zapaleniu mięśnia sercowego, można podjąć pewne działania, które zmniejszają ryzyko zachorowania. Do najważniejszych zasad profilaktyki należą: unikanie kontaktu z osobami chorymi na infekcje wirusowe, przestrzeganie zasad higieny, częste mycie rąk, regularne szczepienia (m.in. przeciwko grypie) oraz prowadzenie zdrowego trybu życia i unikanie używek.