Światowy Dzień Świadomości Autyzmu - 2 kwietnia

31.03.2023

W ICD-11 doszło do zmian w klasyfikacji autyzmu i zespołu Aspergera. Od stycznia 2022 roku nie wyodrębniamy już nazw takich jak autyzm atypowy czy autyzm dziecięcy. Określamy je jako zaburzenia ze spektrum autyzmu. Dlaczego mówimy o „spektrum”? Istnieje duże zróżnicowanie i nasilenie objawów, których doświadczają ludzie. ASD to zaburzenie neurologiczne i rozwojowe, które wpływa na to, jak ludzie wchodzą w interakcje z innymi, komunikują się, uczą i zachowują. Chociaż autyzm można zdiagnozować w każdym wieku, jest on opisywany jako zaburzenie rozwojowe, ponieważ objawy zwykle pojawiają się w pierwszych 2-3 latach życia.

swiatowy-dzien-swiadomosci-autyzmu-2.jpg

Spis treści

Co jest charakterystyczne dla osób ze spektrum autyzmu?
Komunikacja i interakcje społeczne
Powtarzające się zachowania
Nadwrażliwość sensoryczna
Współistniejące stany psychiczne w ASD
ADOS-2 – złoty standard w diagnozie autyzmu

Wiemy, że nie ma jednego autyzmu, ale wiele podtypów, na które największy wpływ ma kombinacja czynników genetycznych i środowiskowych. Każda osoba z autyzmem ma odrębny zestaw mocnych i słabych stron. Sposoby w jakie osoby z autyzmem uczą się, myślą i rozwiązują problemy jest bardzo różnorodne. Niektóre osoby z ASD mogą wymagać znacznego wsparcia w życiu codziennym, ale już w innych przypadkach żyć całkowicie niezależnie.

Co jest charakterystyczne dla osób ze spektrum autyzmu?

Powszechnie uważa się, że osoby z ASD mają swoisty profil zdolności intelektualnych, które charakteryzują się wyższą inteligencją niewerbalną w porównaniu z werbalną. Jednak badacze zaczęli wskazywać konkretne umiejętności, które są nienaruszone u osób dotkniętych ASD. Uważa się, że deficyty poznawcze wywierają istotny wpływ na życie codzienne, zwłaszcza jeśli chodzi o interakcje społeczne. Można zauważyć, że występują charakterystyczne nieprawidłowości w zakresie postrzegania, uwagi, intuicyjnego uczenia się, elastyczności myślenia czy przyjmowania perspektywy. Istnieje hipoteza, że profil poznawczy u osób ze spektrum autyzmu charakteryzuje się zaburzeniem przetwarzania informacji złożonych np. zapamiętania dużych ilości treści w testach czytania ze zrozumieniem.

Często możemy usłyszeć, że dawniej określany zespół Aspergera jest łagodniejszą postacią autyzmu. Osoby te nie mają zaburzonych funkcji poznawczych, ale wykazują upośledzenie w obszarze umiejętności społecznych, w tym niezdolności do zawierania i utrzymywania znajomości. Mają również tendencje do angażowania się w wąski zakres zainteresowań albo do powtarzania pewnych czynności ruchowych.

Komunikacja i interakcje społeczne

Nie wszystkie osoby z ASD będą charakteryzować się pełnym zestawem nieprawidłowych zachowań, ale większość z nich będzie spełniała kilka kryteriów.

Pakiet Diagnoza w kierunku zaburzeń ze spectrum autyzmu przy wykorzystaniu narzędzia ADOS-2 - dzieci

Bardzo często możemy zauważyć, że osoby ze spektrum autyzmu nawiązują niewielki lub niespójny kontakt wzrokowy. Może wydawać się, że osoba taka nie patrzy się na rozmawiających ludzi ani ich nie słucha. Również mogą rzadko dzielić się zainteresowaniami, emocjami lub radością z przedmiotów lub wykonywanych czynności.

Z ich strony może występować brak reakcji lub powolne reagowanie na swoje imię lub inne werbalne prośby. Osoby z ASD mają często tendencję do długich rozmów na ulubiony temat, nie zauważając, że inni nie są tym zainteresowani lub nie dając innym szansy na odpowiedź. Także można zaobserwować, że ich mimika, ruchy i gesty nie pasują do tego, co zostało powiedziane. Mają trudności ze zrozumieniem punktu widzenia innej osoby lub niemożność przewidzenia lub zrozumienia działań innych.

Powtarzające się zachowania

U osób z ASD występują zachowania nazywane echolalią, czyli powtarzaniem pewnych lub nietypowych zachowań jak np. powtarzanie słów lub wyrażeń. Posiadają też trwałe zainteresowania określonymi tematami takimi jak liczby, szczegóły lub fakty. Mogą też okazywać nadmierne skupienie na poruszających się obiektach lub ich części. Denerwują się kiedy następują drobne zmiany w ich rutynie. Osoby ze spektrum mogą również powtarzać ruchy, takie jak trzepotanie rękami, kołysanie lub powtarzalne używanie przedmiotu, takie jak kręcenie długopisem lub otwieranie i zamykanie drzwi. Często angażują się w takie zachowania, aby uspokoić się, gdy są zestresowane lub niespokojne, ale wiele osób robi to, ponieważ sprawia im to przyjemność.

Nadwrażliwość sensoryczna

Wrażliwość na bodźce dotykowe można opisać min. wtedy kiedy osoba ze spektrum autyzmu gwałtownie się od kogoś odsuwa po objęciu czy przytuleniu. Dla osób z ASD ważna jest ich osobista strefa. Inni nie potrafią tolerować pewnych materiałów czy faktur albo nie noszą ubrań, które ich gryzą jak np. sweter z wełny. Niektórzy szukają stymulacji pod dużym naciskiem jak np. ciężkie kołdry albo lubią zawijać się w koce czy trzymać poduszki między rękami. Część osób może też wpadać w złość przy lekkim dotyku, który odbierają za nieprzyjemny.

Wrażliwość na zapach i smak jest też częstym objawem u osób z ASD. Unikają pewnych substancji, bo nie odpowiada im konsystencja danego jedzenia. Przyciągają ich niektóre zapachy i nie rzadko się zdarza, że są w stanie szybciej wyczuć pewne zapachy niż inni. Również przy silnych i nieprzyjemnych zapachach osoby ze spektrum autyzmu mogą odczuwać mdłości bądź czuć się zezłoszczeni.

Część osób z ASD ma problemy z przetwarzaniem bodźców wzrokowych. Jak je zidentyfikować? U niektórych osób można zauważyć przechylanie głowy podczas czytania albo patrzenia pod kątem. Kiedy czytają mogą im drżeć litery przed oczami. Nie przepadają za światłem jarzeniowym, nie lubią silnych kontrastów między czymś jasnym, a ciemnym.

A w jaki sposób zidentyfikować osoby, które mają problemy z przetwarzaniem bodźców słuchowych? Niekiedy osoby nic nie słyszą jeśli w tle występują jakieś dźwięki. Występują problemy ze zlokalizowaniem źródła dźwięku. Często osoby wpadają w złość, gdy jest za głośno np. na dworcach czy w kinie.

Współistniejące stany psychiczne w ASD

Klinicyści od dawna są świadomi, że ASD często towarzyszą inne trudności. Oprócz zaburzeń ze spektrum autyzmu, najwcześniejszymi rozważaniami są zwykle opóźnienie rozwoju lub niepełnosprawność intelektualna oraz trudności językowe i motoryczne. ADHD jest najczęstszą chorobą współistniejącą u osób z ASD i znacząco wpływa na wyniki u dzieci z, które mają przeciętną inteligencję lub niepełnosprawność intelektualną. Wpływ ADHD na dzieci i dorosłych zmienia się w czasie pod względem interakcji z funkcjami wykonawczymi, relacjami z rówieśnikami i depresją, dlatego należy je monitorować.

Lęk w różnych formach, w tym lęk społeczny, uogólniony czy separacyjny u młodszych dzieci. Występują także różne fobie. Depresja jest częstsza lub przynajmniej bardziej zauważalna u osób płynnych werbalnie, nasila się w okresie dojrzewania u dziewcząt, jednocześnie występując u znacznej mniejszości chłopców. Drażliwość i agresja występują częściej w ASD niż w innych zaburzeniach rozwojowych. Chociaż przybierają różne formy, od niewielkiej agresji fizycznej u bardzo małych dzieci do agresji słownej u dorosłych.

ADOS-2 – złoty standard w diagnozie autyzmu

ADOS-2 (Autism Diagnostic Observation Scale) to wystandaryzowana diagnostyczna ocena umiejętności społecznych, wyobraźni i umiejętności komunikacyjnych osób, które mogą mieć zaburzenia ze spektrum autyzmu. Skupia się przede wszystkim na deficytach społecznych i komunikacyjnych, ponieważ są to najbardziej zauważalne wskaźniki ASD. Test wykorzystuje zaplanowane sytuacje społeczne do wyzwalania docelowych reakcji i interakcji międzyludzkich. Te możliwości komunikacyjne mają na celu wywołanie szerokiej gamy werbalnych, fizycznych, społecznych i wyobrażeniowych reakcji. Może być stosowany u różnych osób, od bardzo małych dzieci po dorosłych.

ADOS-2 składa się z czterech różnych modułów. Każdy z nich ma na celu zapewnienie danej osobie testu najbardziej odpowiedniego dla jej wieku lub poziomu funkcji. ADOS-2 został zaprojektowany do stosowania u osób w wieku od 12 miesięcy do dorosłości. Jego zakres stosowalności sprawia, że ​​test ten jest wszechstronny i zawiera wiele informacji dla klinicystów, którzy go przeprowadzają. Jego wyniki są konsekwentnie mierzalne i wiarygodne. Nie może występować znaczące upośledzenie czuciowe lub motoryczne.  Klinicyści starannie wybierają odpowiedni moduł w oparciu o umiejętności językowe danej osoby, od komunikacji niewerbalnej po płynność werbalną.

 

Autorka: Daria Kaczmarska


Źródła
  1. Grandin „Mózg autystyczny. Podróż w głąb niezwykłych umysłów” str. 122-135
  2. Goldstein, J.A Naglieri, S.Ozonoff „Diagnoza zaburzeń ze spektrum autyzmu” str.260-270, 354-370
  3. Zastępa, T.Gałkowski „Oblicza psychologii klinicznej” str.420-432
  4. Saul „ADHD nie istnieje” str.193-217

Zdjęcie: Image by Freepik

Zobacz także

Czym jest trauma pokoleniowa? Jaki jest jej wpływ na zachowanie i podejmowanie decyzji?
Psychologia

Czym jest trauma pokoleniowa? Jaki jest jej wpływ na zachowanie i podejmowanie decyzji?

„Trauma pokoleniowa” to określenie odnoszące się do pewnych doświadczeń lub przekonań przekazywanych z jednej generacji na drugą, wiążących się z negatywnymi konsekwencjami. W psychologii pojęcie to nazywane jest również traumą transgeneracyjną i ma związek z długotrwałym procesem, a nie z jednorazowymi sytuacjami. Czym dokładnie charakteryzuje się trauma pokoleniowa i jak wpływa na kolejne generacje? Dowiedz się więcej na ten temat.

DDA a związek – jak przeszłość dorosłych dzieci alkoholików wpływa na relacje?
Psychologia

DDA a związek – jak przeszłość dorosłych dzieci alkoholików wpływa na relacje?

Dorosłe dzieci alkoholików, w skrócie DDA, to osoby, które w swoim życiu mogą napotkać wiele różnego rodzaju trudności i problemów, skorelowanych z dzieciństwem oraz z doświadczeniami ze środowiska, w którym wyrastały. Jednym z poważnych problemów jest sposób nawiązywania głębszych relacji, w tym również związków romantycznych oraz przyjaźni. Dowiedz się więcej o tym, jak wygląda budowanie związku z osobami DDA.

Czym jest epizod maniakalny? Jakie są jego objawy i przyczyny?
Psychologia

Czym jest epizod maniakalny? Jakie są jego objawy i przyczyny?

Choć mogłoby się wydawać, że depresja i epizod maniakalny nie mają ze sobą nic wspólnego, to jednak oba te przypadki należą do zaburzeń nastroju. Tak jak epizod depresyjny, epizod maniakalny jest pewnego rodzaju stanem psychologicznym i fizjologicznym, w którym znajduje się pacjent. Co więcej, w większości przypadków występują łącznie – przeplatają się, głównie w ramach choroby afektywnej dwubiegunowej (ChAD), której rozpowszechnienie w skali światowej wynosi 2–5% i występuje zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Przebieg ChAD charakteryzujący się wyłącznie nawrotami manii jest niezwykle rzadki. Większość pacjentów w całościowym przebiegu choroby, niezależnie od jej podtypu, doświadcza więcej epizodów depresyjnych.