Badanie poziomu magnezu

Jakie badania wykonać na poziom magnezu?

Aby oznaczyć poziom magnezu we krwi, można wykonać następujące badania:

• Pomiar stężenia magnezu całkowitego (Mg). To podstawowe badanie, które mierzy ogólny poziom magnezu we krwi. Próbka krwi jest pobierana z żyły, a następnie analizowana w laboratorium.
• Pomiar stężenia jonów magnezu (Mg2+). Ten test ocenia poziom aktywnych jonów magnezu w organizmie, które odgrywają kluczową rolę w wielu procesach biochemicznych. Badanie wykonuje się na podstawie próbki krwi.

Sprawdź także: Pakiet badań laboratoryjnych

Po co bada się magnez? Wskazania do wykonania badania

Magnez warto zbadać w przypadku zauważenia u siebie któregokolwiek z objawów mogących świadczyć o hipomagnezemii lub hipermagnezemii.

Niedobór magnezu (hipomagnezemia) to stan, w którym poziom magnezu we krwi jest niższy niż norma. Objawy hipomagnezemii mogą się różnić w zależności od nasilenia niedoboru magnezu. Oto kilka możliwych symptomów hipomagnezemii:

• skurcze mięśni, szczególnie w kończynach, np. mięśni łydek, dłoni, stóp oraz twarzy;
• osłabienie mięśni, co może powodować trudności w wykonywaniu codziennych czynności;
• zaburzenia rytmu serca, czyli nieregularne bicie serca lub uczucie kołatania serca;
• zwiększona pobudliwość nerwowa powodująca rozdrażnienie, trudności w skupieniu uwagi lub zmniejszoną tolerancję na stres;
• nudności i wymioty, utrata apetytu lub ból brzucha;
• zaburzenia snu polegające na trudności w zasypianiu lub utrzymaniu rytmu nieprzerwanego snu;
• osłabienie, zmęczenie lub brak energii;
• zaburzenia nastroju, , stany depresyjne, lęk, drażliwość oraz problemy z koncentracją.

Z kolei nadmiar magnezu (hipermagnezemia) to stan, w którym poziom tego pierwiastka we krwi przekracza normę. Najczęściej objawia się poprzez:

• znużenie i senność, uczucie ogólnego zmęczenia, nawet po przespanej nocy;
• osłabienie mięśni, drętwienie kończyn lub trudności w poruszaniu się;
• zaburzenia ze strony układu pokarmowego, takie jak: nudności, wymioty, ból brzucha, zaparcia;
• zakłócenia rytmu serca – nieregularne bicie serca, bradykardia (zwolniony rytm serca), a nawet zatrzymanie akcji serca;
• niskie ciśnienie krwi, co może prowadzić do zawrotów głowy, omdlenia lub zaburzenia równowagi;
• problemy z oddychaniem lub osłabienie mięśni oddechowych;
• zaburzenia nastroju i koncentracji, m.in. dezorientacja, splątanie lub trudności w utrzymaniu uwagi;
• problemy z układem moczowym, polegające na zaburzeniach funkcji nerek, zmniejszeniu ilości oddawanego moczu oraz powstawaniu kamieni nerkowych.

Hipermagnezemia może powodować groźne dla zdrowia, a nawet życia konsekwencje, dlatego tak istotne jest monitorowanie i kontrolowanie poziomu magnezu we krwi.

Zobacz także: Zasady zdrowego odżywiania – sprawdź, jak jeść, aby dbać o zdrowie

Jak wygląda badanie magnezu?

Do zbadania poziomu magnezu we krwi pobiera się krew z żyły łokciowej. Procedura nie różni się w żaden sposób od pobrania krwi do oznaczenia morfologii.

Jak przygotować się do badania poziomu magnezu?

Do zbadania poziomu magnezu potrzebna jest krew pobrana z żyły łokciowej  ręki. Krew powinna być pobrana między godziną 7 a 10. Konieczne jest bycie na czczo, czyli niespożywanie posiłków ani smakowych i słodzonych napojów minimum przez 12 godzin. Najlepiej, aby ostatni posiłek był zjedzony, a napój wypity dzień wcześniej i nie później niż o godzinie 18. Dopuszczalne jest tylko picie niegazowanej wody. Dzień przed badaniem zalecane także jest ograniczenie wysiłku fizycznego oraz sytuacji mogących generować stres.

Dowiedz się, co zawiera Pakiet badań przed zabiegiem operacyjnym

W wykrywaniu jakich chorób może być pomocne oznaczenie poziomu magnezu?

Magnez jest pierwiastkiem o wszechstronnym wpływie na cały organizm. Zarówno zbyt niskie, jak i za wysokie jego stężenie we krwi powoduje wiele bardzo niekorzystnych zmian w całym organizmie, ponieważ jest to pierwiastek, który:

• reguluje wrażliwość układu nerwowego, pracę układu hormonalnego, działanie tarczycy oraz napięcia nerwowego;
• odgrywa bardzo ważną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu całego układu krwionośnego, w tym w procesie krzepnięcia krwi, oraz zapobiega niedotlenieniu serca;
• jest kluczowym budulcem zębów i kości;
• ogranicza powstawanie oraz dalszy rozwój już istniejących stanów zapalnych.

Stężenie magnezu w surowicy krwi bada się w celu zdiagnozowania oraz monitorowania terapii chorób z zakresu:

• zaburzeń nerwowo-mięśniowych,
• zaburzeń rytmu serca,
• niewydolności nerek.

A także w przypadku żywienia pozajelitowego, kontroli przebiegu leczenia prowadzonego diuretykami oraz lekami nefrotoksycznymi.

Dodatkowo oznaczenie poziomu magnezu we krwi zalecane jest w przypadku:

• obniżonego nastroju,
• szybkiej męczliwości,
• drażliwości,
• częstych skurczy mięśniowych,
• nadmiernego spożycia kawy,
• narażenia na długotrwały stres,
• problemów ze snem.

Niski a wysoki magnez – co oznaczają?

Niskie stężenie magnezu może być spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak niedobór w diecie, problemy z wchłanianiem magnezu, nadmierne wydalanie magnezu z organizmu lub choroby układu pokarmowego.

Zbyt niskie stężenie magnezu może powodować:

• zaburzenia mięśniowe w postaci skurczów i osłabienia mięśni, drętwienia, drżenia lub drgawek;
• problemy z układem sercowo-naczyniowym – niedobór magnezu może zwiększać ryzyko zaburzeń rytmu serca, takich jak nieregularne bicie serca (arytmie), skurcze tętnic wieńcowych (zwężenie naczyń krwionośnych, które doprowadzają krew do serca) lub nadciśnienie;
• zaburzenia nerwowe: drażliwość, nerwowość, trudności w skupieniu uwagi, zmniejszona tolerancja stresu, zaburzenia snu (bezsenność) lub depresja;
• zaburzenia metaboliczne prowadzące do upośledzenia metabolizmu węglowodanów i lipidów, czego konsekwencją mogą być problemy z kontrolą poziomu glukozy we krwi (cukrzyca) lub zwiększone ryzyko insulinooporności;
• osłabienie odporności, większa podatność na infekcje, problemy z gojeniem się ran lub przewlekłe stany zapalne.

Za dużo magnezu (hipermagnezemia) we krwi może towarzyszyć:

• odwodnieniu organizmu,
• niewydolności nerek,
• zaburzeniom czynności tarczycy,
• śpiączce cukrzycowej,
• chorobie Addisona,
• stanowi przedrzucawkowemu,
• stosowaniu niektórych leków.

Przeczytaj również: Zbyt wysoki cholesterol – przyczyny i sposoby leczenia