Jak wygląda krwiak? Kiedy powstaje? Jak przebiega leczenie?
Krwiak to nagromadzenie krwi w obrębie tkanek, do którego dochodzi w wyniku przerwania ciągłości naczyń krwionośnych. Może być on widoczny jako charakterystyczna zmiana na skórze. Poznaj przyczyny jego powstawania, rodzaje i możliwości leczenia.
Spis treści
Jakie są przyczyny powstania krwiaka?
Przyczyną powstania krwiaka jest najczęściej uraz, zwłaszcza u osób z predyspozycją do krwawień. Może być wynikiem np. upadku z wysokości, uderzenia lub długotrwałego ucisku na tkanki.
Niektóre choroby i konkretne stany mogą zwiększać ryzyko powstania krwiaka. Do czynników ryzyka należą:
● kruchość naczyń krwionośnych;
● przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych (zwiększają ryzyko niespodziewanych krwawień);
● zbyt mała ilość płytek krwi w organizmie;
● choroby wątroby oraz nowotworowe;
● zbyt wysokie ciśnienie tętnicze krwi.
Rodzaje krwiaków
Wyróżnia się kilka rodzajów krwiaków, w zależności od miejsca, w którym następuje wylew krwi, m.in.:
● śródczaszkowy – jest wynikiem uszkodzenia naczyń krwionośnych w obrębie czaszki, np. krwiak nadtwardówkowy lub podtwardówkowy;
● podpaznokciowy – występuje w obrębie tkanek zlokalizowanych pod paznokciem, zwykle na skutek urazu;
● opłucnej – może wystąpić w przebiegu urazu płuc, złamania żebra czy mostka;
● podtorebkowy śledziony – powstaje m.in. w wyniku pęknięcia śledziony.
Diagnostyka
Lekarz bada najpierw obszar dotknięty krwiakiem, oceniając wielkość, kolor, temperaturę i ewentualną bolesność. Może również sprawdzić, czy istnieją inne obrażenia. Na tym etapie należy zgłosić mu wszelkie dolegliwości oraz choroby, które mogą wpływać na krzepliwość krwi lub zdolność organizmu do gojenia ran.
Czasami specjalista zleca badania obrazowe, takie jak ultrasonografia, tomografia komputerowa (TK) lub rezonans magnetyczny (MRI), aby dokładniej ocenić krwiak i uszkodzenia tkanek wokół niego. Badanie poziomu hemoglobiny i hematokrytu pozwala natomiast oszacować, czy doszło do dużej utraty krwi.
Po zdiagnozowaniu krwiaka lekarz może zalecić monitorowanie objawów i regularne kontrole, aby upewnić się, że ten prawidłowo się wchłania i nie powoduje poważniejszych problemów. Obecność krwiaka śródczaszkowego często wymaga leczenia operacyjnego.
Objawy
Mogą się różnić one w zależności od lokalizacji i wielkości krwiaka. Powszechne objawy obejmują ból w obszarze dotkniętym urazem, zwłaszcza gdy jest on uciskany. Poza tym typowe jest wystąpienie obrzęku w okolicy krwiaka. Może także pojawić się wyczuwalny guz.
W zależności od lokalizacji krwiaki wywołują dodatkowe objawy: zawroty głowy, nudności, wymioty, problemy z widzeniem lub mową (jeśli dotyczą obszaru mózgu), duszności bądź bóle w klatce piersiowej (gdy dotyczą opłucnej) czy ból brzucha (krwiak podtorebkowy śledziony)
Leczenie
W przypadku mniejszych, bezobjawowych krwiaków lekarz może zalecić regularną obserwację, ponieważ często zmiany te znikają samoistnie. Niekiedy konieczne jest stosowanie leków przeciwbólowych. Czasami stosuje się także aspirację, czyli usunięcie nagromadzonej krwi poprzez nakłucie i odessanie zawartości za pomocą igły i strzykawki. W niektórych przypadkach konieczne bywa chirurgiczne usunięcie krwiaka, szczególnie gdy jest on duży i wywiera nacisk na otaczające struktury.
W przypadku krwiaków podskórnych lub śródmięśniowych stosuje się opatrunki uciskowe lub specjalne opaski, co pozwala zminimalizować krwawienie i pomaga we wchłanianiu krwiaka. Po ustąpieniu objawów może być pomocna fizjoterapia. Pozwala ona przywrócić funkcje uszkodzonej części ciała oraz zapobiega ewentualnym powikłaniom.